39. Warszawskie Spotkania Teatralne ruszają już 3 kwietnia [PROGRAM, SPEKTAKLE]

4.04 > 20:30
5.04 > 19:00 (spotkanie)
Teatr Dramatyczny, Scena im. H. Mikołajskiej
Czas trwania: 1 godz. 20 min (bez przerwy)

Reżyseria, scenografia i opracowanie muzyczne: Adam Biernacki
Inspicjent: Nikola Brojerska

OBSADA:
Maciej Grzybowski, Jakub Łopatka

OPIS:

7 minut to osadzona w realiach magazynu fabrycznego metaforyczna opowieść o zderzeniu ludzkich pokoleń. Dwaj główni bohaterowie to Bezan, odchodzący na emeryturę stary magazynier, oraz młody Fok, który ma zająć jego miejsce. Ich niepozbawione absurdalnego humoru starcie, jak mogłoby się zdawać, pozostaje kompletnie niezauważone przez wędrujące od lat tą samą ziemską trasą mrówki. Bo mrówek nie obchodzi, czy ktoś ze świata olbrzymów spełni swoje ambicje, pozostawi po sobie ślad dla potomności i czy po tym wszystkim Ziemia nadal będzie się kręcić wokół Słońca.
Na szczęście nie jesteśmy mrówkami. A może na nasze nieszczęście nimi nie jesteśmy…?

RECENZJE:

Obaj grają tak, jak powinni wedle naszych jak najbanalniejszych wyobrażeń o starcu oraz młodzieńcu – i świetnie, że właśnie tak, bo akurat w inscenizacji tej sztuki to tekst wraz ze wszystkimi podtekstami oraz kontekstami jest najważniejszy i to on niesie nasze przeżycia ku końcowemu oczyszczeniu. / Juliusz Tyszka > www.teatralny.pl

Żadne dostawy nie nadchodzą, a telefon nie dzwoni. Nuda, rutyna i kompletna bezczynność. Tak jest w poniedziałek, tak jest we wtorek, wydaje się, że tak będzie też w środę i każdego następnego dnia. Jednak autor, a w ślad za nim reżyser i aktorzy na to nie pozwolą. Bo w środę dokonuje się przełom. Nie zdradzajmy jednak dalszego ciągu, bo ten półtoragodzinny i niepozbawiony komizmu spektakl wart jest tego, aby obejrzeć go bez znajomości finału, a więc z efektem zaskoczenia./ Robert Kordes > „Życie Kalisza”

8.04 > 19:00 (spotkanie)
Teatr Dramatyczny, Scena na Woli im. T. Łomnickiego
Czas trwania: 1 godz. 30 minut (bez przerwy)

Reżyseria: Małgorzata Warsicka
Muzyka: Karol Nepelski
Adaptacja: Michał Pabian, Małgorzata Warsicka
Dramaturgia: Michał Pabian
Scenografia, kostiumy: Agata Skwarczyńska
Asystentki scenografa: Aleksandra Kołodziejska, Alicja Trzcińska

OBSADA:
Małgorzata Walenda, Alicja Juszkiewicz, Anna Mierzwa, Oliwia Nazimek, Julia Rybakowska, muzycy: Bartosz Buława, Łukasz Chrzuszcz, Szymon Wieczorkiewicz/ Bartosz Kucz

OPIS

Maurycy Beniowski istniał. Jeszcze w latach 50. ambasador brytyjski na Madagaskarze donosił, że widział grób samozwańczego króla „jedynej polskiej kolonii”. Szlak podróży polskiego Don Kichota od Kamczatki aż po Baltimore wyznaczają też kolejne porzucane przezeń żony, dzieci, kochanki… Nic dziwnego, że słowiańska fantazja, namiętność i wiara, że nie rozumem, a sercem żyć trzeba, zainteresowały Słowackiego, stając się dla wieszcza wyzwaniem literackim na dwie dekady, bo tyle właśnie zajęło spisanie poematu o duchach, wiedźmach, kurhanach przodków, konfederacji barskiej i Khanie Giraju…

RECENZJE:

Tytuł zdradza już bardzo wiele: "Beniowski. Ballada bez bohatera" - a więc spektakl nawiązujący do formy muzycznej, w którym tytułowy bohater nie pojawia się ani na chwilę. O jego przygodach opowiadają kobiety - recytacją, melorecytacją i śpiewem rockowym, a czasem folkowym, a Słowacki jawi się jako znakomity tekściarz. / Magdalena Mach, Gazeta Wyborcza

Warsicka i Nepelski wraz z dramaturgiem Michałem Pabianem robią z "Beniowskiego" coś na kształt rock opery z lat 80. Aktorki z werwą i komicznym nerwem śpiewają do muzyki na żywo, wymieniają się postaciami, zwracają się wprost do widzów i inscenizują ironiczne etiudy wewnątrz spektaklu./ Witold Mrozek

7.04 > 17:30
Teatr Dramatyczny, Scena im. G. Holoubka
Czas trwania: 2 godz.

Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Reżyseria formy: Wojciech Brawer
Współpraca dramaturgiczna: Joanna Kowalska
Dramaturgia ruchu: Arkadiusz Buszko
Muzyka: Mateusz Winsław

OBSADA:
Wiktoria Czubaszek, Anna Gabrysz, Helena Hajkowicz, Agata Jakoniuk, Joanna Kowalska, Monika Stanek, Mikołaj Bańdo, Tomasz Tywoniuk, Kornel Sadowski, Jędrzej Wielecki

OPIS:

„Český díplom” to próba spojrzenia na czechosłowacką historię XX wieku poprzez opowieść o kilku niezwykłych postaciach z jej kultury i polityki. Owe historie niezwykłych bohaterów – ekscentrycznych artystów, ludzi zmiażdżonych przez system komunistyczny, rewolucjonistów – starają się podważyć stereotyp Czechosłowacji jako sielskiej krainy dobrotliwych ludzi spędzających życie w karczmie, pijących piwo i zagryzających knedlikiem. Przyglądając się czechosłowackiej historii i mentalności, próbując ją zrozumieć, staramy się dostrzec w odbitym zwierciadle naszą kondycję społeczną.

RECENZJE:

„Český díplom” emanuje energią i witalnością młodych aktorów, a widzom daje zdrową dawkę dystansu do świata./ Magda Piekarska > Gazeta Wyborcza – Wrocław

Český díplom to dobra zabawa, dawka historycznych ciekawostek na temat naszych sąsiadów oraz zaproszenie do dyskusji na temat kondycji naszego społeczeństwa. Wszystko podane w lekkiej formie, która powinna przypaść do gustu szerokiej publiczności.
Katarzyna Majewska > Dziennik Teatralny Opole

12.04 > 19:00 (spotkanie)
Teatr Dramatyczny, Scena na Woli im. T. Łomnickiego
Czas trwania: 1godz. 35 min / bez przerwy

Reżyseria i adaptacja: Alina Moś-Kerger
Dramaturgia: Anna Kulpa
Scenografia: Natalia Kołodziej
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Ruch sceniczny: Katarzyna Kostrzewa

OBSADA:
Mateusz Paluch, Przemysław Bosek, Agnieszka Grębosz, Adam Majewski, Mateusz Michnikowski, Natalia Samojlik, Karolina Węgrzyńska, Michał Węgrzyński

OPIS:

„Ferdydurke” jest powieścią opartą na faktach. I potwierdzi to rozmowa z każdym myślącym 30-latkiem. Wystarczy zapytać, kim jest, jak to się stało, że jest tym kim jest, czego jest w życiu pewien, a czego na pewno pewien nie jest. Tu nie ma bezpodstawnych rozważań ani wydumanej filozofii. Tak jest w powieści i tak jest w naszej inscenizacji, stworzonej przez grupę wiekiem oscylującą wokół 30-tki. Mimo absurdu, groteski, filozoficznych dygresji, chcemy pokazać przede wszystkim relacje: między kolegami, między nauczycielem a uczniami, między członkami tej samej rodziny, między zlecającymi i usługodawcami. To są proste relacje, bo od czasu Gombrowicza wiele się nie zmieniło…
Alina Moś-Kerger

RECENZJE:

To widowisko robione bez wyjątku siłami młodych, zwykle tuż albo ledwie chwilę po debiucie. Dlatego idą na całość, jakby od tego wieczoru zależało wszystko. / Jacek Wakar > kulturaliberalna.pl

Wszystko w tym przedstawieniu opiera się na aktorstwie wołającym o wolność człowieka, o ucieczkę od zniewolenia, choć, jak wiadomo, nie ma od niego ucieczki, jak tylko „w drugą gębę.” Ta „Ferdydurke” jest po prostu znakomita! / Barbara Koś > Echo dnia

Realizacja spektaklu dofinansowana przez MKiDN w ramach programu operacyjnego Teatr i taniec 2018

10.04 g. 18:00
10.04 g. 20:00
Teatr Dramatyczny, Scena im. H. Mikołajskiej
Czas trwania: 1 godz. 45 min. (bez przerwy)

Koncepcja: Katarzyna Kalwat, Zbigniew Libera
Kurator projektu: Joanna Zielińska
Muzyka: Hanna Klepacka
Realizacje wideo: Tomasz Tyndyk
Reżyseria świateł: Ewa Łuczak

OBSADA:
Teatr im. J. Kochanowskiego w Opolu: Magdalena Maścianica, Monika Stanek, Andrzej Jakubczyk, Rafał Kronenberger
Wrocławski Teatr Współczesny: Ewelina Paszke-Lowitzsch, Mariusz Bąkowski, Jerzy Senator
Prowadzący: prof. Krystyna Duniec / Roman Pawłowski

OPIS:
„Grotowski non-fiction” jest projektem zainspirowanym życiem i twórczością Jerzego Grotowskiego, który tworzył słynny Teatr 13 rzędów w Opolu i Teatr Laboratorium we Wrocławiu.
Grotowski w teatrze jest postacią kultową. Jak zatem w takim mitologicznym postrzeganiu twórcy odnaleźć prawdę? Czy w ogóle dotarcie do prawdy o człowieku na podstawie zachowanych wspomnień i śladów jest możliwe? Zadanie staje tym trudniejsze, że żadna z osób biorących udział w projekcie nigdy nie widziała na żywo spektaklu Jerzego Grotowskiego.

„Grotowski non-fiction” to projekt o stwarzaniu pamięci. Kluczowym elementem tej eksperymentalnej pracy jest próba odtworzenia postaci samego Grotowskiego poprzez uwagi, opinie, wspomnienia oraz wyobraźnię i fantazję aktorów, którzy – przewrotnie – stają się reżyserami i badaczami tematu, wciągając widzów w nietypowe prace rekonstrukcyjne.
W trakcie pracy nad projektem powstała książka o Grotowskim pisana z perspektywy aktorów, a kontynuacją spektaklu jest wystawa Zbigniewa Libery.

9.04 g. 19:00 (spotkanie)
Teatr Dramatyczny, Scena na Woli im. T. Łomnickiego
Czas trwania: 1 godz. 5 min (bez przerwy)

Reżyseria: Julia Szmyt
Scenografia: Weronika Szymańska
Kostiumy: Mateusz Jagodziński
Muzyka: Adam Brzozowski

OBSADA:
Małgorzata Łodej-Stachowiak, Przemysław Chojęta (gościnnie), Janusz Grenda, Zbigniew Grochal/ Mariusz Puchalski, Michał Grudziński, Paweł Hadyński, Andrzej Lajborek, Wojciech Siedlecki (gościnnie), głosu użyczyli: Irena Dudzińska, Mariusz Puchalski, Ildefons Stachowiak

OPIS:
Żwirek i Muchomorek, Krokodyl Giena, Piaskowy Dziadek… Co stało się z ikonami komunistycznych filmów animowanych? Gdzie podziali się ci swojscy, choć nieco przaśni bohaterowie naszego dzieciństwa? Wyparci przez amerykańskie i japońskie kreskówki – dokąd udali się na wygnanie? Czy przysługuje im emerytura? A może dodatek za wysługę lat?
Jest miejsce, w którym da się ich jeszcze spotkać. Wszystkich, którzy chcieliby sprawdzić, co stało się z postaciami, które przez całe dekady zaludniały naszą dziecięcą wyobraźnię, zapraszamy na wizytę w specjalnym ośrodku internowania, gdzie wiodą one spokojne, bezpieczne, choć nieco pozbawione atrakcji życie…

RECENZJE:
Dramat jest próbą wskazania na niejednoznaczność historii, niemożliwość pełnej oceny tego, co było. Opowiada także o wolności, o tym, ile trzeba poświęcić w imię własnych przekonań i czym właściwie jest lojalność. A wszystko podane jest w lekkiej, baśniowo-kreskówkowej formie bez publicystyki czy doraźnych odniesień. / Stanisław Godlewski, Gazeta Wyborcza Poznań online

4.04 g. 18:00
STUDIO teatrgaleria, Duża Scena
Czas trwania: 1 godz. 40 min (bez przerwy)

Reżyseria i choreografia: Cezary Tomaszewski
Scenografia: BRACIA (Maciej Chorąży + Agnieszka Klepacka)
Muzyka na żywo i przygotowanie wokalne: Weronika Krówka
Reżyseria świateł: Jędrzej Jęcikowski
Charakteryzacja: Kacper Rączkowski
Zdjęcia: Bartek Warzecha

OBSADA:
Sara Celler-Jezierska, Weronika Krówka [g], Rafał Kosowski, Dariusz Maj [g], Filip Perkowski, Dariusz Skowroński i Piotr Tokarz

OPIS:

Siedem osób zostaje zaproszonych do udziału w tajnym projekcie w Instytucie Goethego mającego swoją siedzibę na Zamku Książ w mieście Waldenburg. Gdy w tajemniczy sposób ginie jeden z nich, uczestnicy projektu zdają sobie sprawę, że zostali wplątani w aferę kryminalną. Niespodziewane wydarzenia budzą w nich lęk i ciekawość zarazem. Siedmiu bohaterów postanawia dowiedzieć się, kto pragnie ich śmierci. Wspólna lektura „Cierpień młodego Wertera” prowadzi ich przez emocjonalną drogę egzystencjalnych lęków, smutku, melancholii, romantycznej miłości, obłędu i samobójczych śmierci.
Kto jest tutaj katem, a kto ofiarą? Kto kotkiem, a kto myszką?

RECENZJE:
Zabawa jest przednia. „Instytut Goethego” ma lekkość, dużo tu absurdalnego humoru. /Piotr Morawski > Dwutygodnik

Spektakl jest wykonany znakomicie. Wielopoziomowy tekst, bardzo dobra, balansująca na granicy rzeczywistości i tandety scenografia oraz szykowne kostiumy BRACI, znakomita gra aktorska całego zespołu Teatru im. Szaniawskiego (…), inteligentna i finezyjna reżyseria Cezarego Tomaszewskiego każe myśleć o „Instytucie Goethego” jako o mocnym kandydacie w podsumowaniach na najlepsze przedstawienie sezonu. / Tomasz Domagała > domagalasiekultury.pl

Spektakl zrealizowany w ramach projektu „Z OGNIEM W GŁOWIE 3.” Polsko-Niemieckie Spotkania z Teatrem dla Młodzieży.

Współfinansowanie: Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej oraz ze środków z budżetu Województwa Dolnośląskiego.

14.04 g. 20:30
Teatr Dramatyczny, Scena na Woli im. T. Łomnickiego
Czas trwania: 1 godz. 45 minut (bez przerwy)

Reżyseria: Katarzyna Szyngiera
Scenografia: Katarzyna Ożgo, Przemysław Czepurko
Kostiumy: Ireneusz Zając
Światło: Michał Stajniak
Muzyka: Jacek Sotomski

OBSADA:
Dagny Cipora, Oksana Czerkaszyna (gościnnie), Małgorzata Machowska, Mateusz Mikoś, Piotr Mieczysław Napieraj, Robert Żurek, Jacek Sotomski – gitara

OPIS:
Spektakl o współczesnych relacjach polsko-ukraińskich. Choć nawiązuje do wydarzeń historycznych, nie skupia się na bolesnej przeszłości. Przeciwnie, dla twórców liczy się tu i teraz. To próba pokazania relacji pomiędzy zwykłymi ludźmi – Polakami i Ukraińcami (…). Spotykają się w zakładach pracy, na uczelniach, w wynajmowanych mieszkaniach. Co sądzimy o sobie nawzajem? Czego o sobie nie wiemy? Czy nasze relacje są rzeczywiście tak napięte, jak kreują to media?
Spektakl powstał na podstawie materiału dokumentalnego. Wykorzystując wypowiedzi i zachowania zebrane w wywiadach, ankietach, wideoreportażu pokazuje, jak uprzedzenia i nienawiść karmią się pamięcią.

RECENZJE:
Szyngiera i Wlekły wiedzą, o czym mówią – w odróżnieniu od wielu innych twórców teatralnych biorących się za ważkie tematy. [...] Aktorzy opowiadają o sobie, wychodzą z roli, z którą się nie zgadzają, zwracają się wprost do widza z fikcyjnymi lub prawdziwymi – kto to wie – światopoglądowymi deklaracjami./ Witold Mrozek > Gazeta Wyborcza

Już samym tytułem „Lwów nie oddamy” reżyserka Katarzyna Szyngiera dowcipnie i nieco makiawelicznie pokazała współczesne relacje Polaków i Ukraińców, i zbudowała spektakl z mistrzowskich scenek, dawkowanych lapidarnie i celnie (…). / Aram Stern > Menażeria

7.04 g. 15:00
7.04 g. 20:00
Teatr Dramatyczny, Scena im. H. Mikołajskiej
Czas trwania: 1 godz. 50 minut (bez przerwy)
Spektakl dla widzów od 16 lat

Reżyseria, scenografia, reżyseria świateł, opracowanie muzyczne: Mariusz Grzegorzek
Przekład: Jacek Kaduczak
Kostiumy: Magdalena Moskwa
Współpraca scenograficzna: Katarzyna Zbłowska
Muzyka: DJ Alex
Asystent reżysera, inspicjent, sufler Marta Baraszkiewicz

OBSADA:
Andrzej Wichrowski, Agnieszka Skrzypczak, Krzysztof Zawadzki, Paulina Walendziak Marek Nędza

OPIS:
Mariusz Grzegorzek sięgnął po prowokacyjną sztukę Jennifer Haley, o której mówi:
"OTCHŁAŃ jest przejmującym dramatem opowiadającym o spustoszeniu duchowym jakiego dokonuje w nas nowoczesna technologia. Wszyscy o tym wiemy. Jednak zanurzeni w internetowych fantazmatach nie do końca zdajemy sobie sprawę, jak szybko i nieodwracalnie stajemy się emocjonalnymi wydmuszkami, niezdolnymi do rzeczywistych uczuć. Uciekamy z realnego świata, kto obroni go dla naszych dzieci?"
Science-fiction i kostiumowe retro. Thriller, romans i dramat psychologiczny.
Dziwna mieszanka, która wybucha z niebywała siłą. I wspaniałe kreacje aktorskie.

RECENZJE:
"Otchłań" to spektakl dający możliwość obserwowania znakomitego aktorstwa./ Agata Białecka, Dziennik Teatralny
"Poruszający, wielowarstwowy, naszpikowany znaczeniami i wspaniale zagrany spektakl (…) Mariusz Grzegorzek z pasją reżyseruje swoje przedstawienia, a reprezentanci zespołu "Jaracza" odpłacają mu wyśmienitym aktorstwem./ Dariusz Pawłowski, Dziennik łódzki

„Światową prapremierę "The Nether" w Los Angeles, CA w 2013 r wyprodukowali: Center Theatre Group/Kirk Douglas Theatre, dyrektor artystyczny: Michael Ritchie.

Sztukę "The Nether" wsparli: National Playwrights Conference - 2011, dyrektor artystyczna: Wendy Goldberg, dyrektor: Preston Whiteway w Eugene O'Neill Theatre Center.

Licencja ADiT”

13.04 g. 18:00
14.04 g. 17:00
Teatr Dramatyczny, Scena im. G. Holoubka
Czas trwania: 1 godz. 45 minut (bez przerwy)

Reżyseria: Maja Kleczewska
Dramaturgia: Łukasz Chotkowski
Scenografia: Marcel Sławiński, Katarzyna Sobańska (MIKSS)
Kostiumy: Konrad Parol
Muzyka: Cezary Duchnowski
Zdjęcia, światło: Kacper Fertacz
Montaż filmu : Artur Rej, Przemysław Chruścielewski
Realizacja światła na planie filmowym : Bartek Gburek
Realizacja dźwięku na planie filmowym : Piotr Gburek, Michał Sendek
Operatorzy kamer : Kamil Małecki, Andrzej Sepioł
Wiolonczela : Daria Kasprzak

OBSADA:
Sandra Korzeniak, Piotr Bułka, Anna Kadulska, Ewa Leśniak, Andrzej Dopierała, Antoni Gryzik, Wiesław Kupczak, Arkadiusz Machel, Marek Rachoń, Artur Święs, Andrzej Warcaba, Zbigniew Wróbel, Mateusz Znaniecki, Marcin Całka, Kaśka Dudek, Mariusz Konieczny, Sebastian Krysiak, Piotr Stanusz, Liwia Dziurosz, Igor Karaszewski, Julia Tudzierz, Filip Moczek, Franciszek Moczek, Aniela Tudzierz, Karolina Cieślar, Magdalena Dymsza, Patrycja Góra, Paweł Kempa, Wiktoria Łuczak, Małgorzata Szpiech, Aleksandra Szokiel, Cecylia Wadas

OPIS:
Celem „Pod presją” jest zrealizowanie filmu w teatrze na oczach widza. Publiczność weźmie udział w równoległych procesach. Będzie przyglądać się aktorom w żywym planie, obserwować powstawanie filmu i jednocześnie oglądać film.
„Pod presją" jest o braku zaufania. Zaufanie to system umów, które pozwalają na realizowanie wielkich wspólnych projektów. Konsekwencją braku zaufania są wzajemne oskarżenia, poczucie bycia oszukanym i nietolerancja. „Pod presją" zadaje pytanie o akceptowalne społecznie normy.
Kiedy poza nie wykraczamy? Kto o tym decyduje?
Kim jest człowiek normalny i jak jest postrzegany? Kim w społeczeństwie jest kobieta i jakie wobec niej stawia się normy i wymagania?

RECENZJE:
(...) od pierwszego razu miałem absolutną pewność, że to coś wielkiego i jeśli dożyję, będę „opowiadał wnukom”, a Wy będziecie pluć sobie w brodę, że nie obejrzeliście, kiedy jeszcze można było. (…) Pod presją dzieje się pod powierzchnią, „pod progiem” i dlatego wybucha w widzu, w brzuchu widza, nie na scenie. (…) Wielka rola Sandry Korzeniak./ Maciej Stroiński > Przekrój

Maja Kleczewska najdalsza jest tym razem od gotowych tez, unika nawet śladów publicystyki, nie szuka mocnych efektów, nie wyważa drzwi. W Katowicach zrobiła swoje najlepsze od lat przedstawienie, kierując się ku kameralnie traktowanej psychologii, bez gotowych recept, za to najbliżej człowieka. / Jacek Wakar > Onet.pl

10.04 g. 19:00
STUDIO teatrgaleria, Duża Scena
Czas trwania: 2 godz. 40 min (z przerwą)

Reżyseria: Marcin Liber
Scenografia: Mirek Kaczmarek
Kostiumy: Grupa Mixer
Muzyka (na żywo kompozycje i aranżacje): Olga Mysłowska, Filip Kaniecki

OBSADA:
Albert Pyśk, Magda Biegańska, Magda Skiba, Mateusz Krzyk, Wiesław Cichy, Anita Poddębniak, Paweł Wolak, Paweł Palcat, Robert Gulaczyk, Bogdan Grzeszczak, Joanna Gonschorek, Bartosz Bulanda, Mariusz Sikorski, Olga Mysłowska, Rafał Cieluch

OPIS:
Kiedy w 1947 roku Jerzy Andrzejewski wydał swoją powieść, umilkły już działa II wojny światowej, ale w najlepsze trwała wojna polsko-polska. Sięgając po tę historię, Andrzej Wajda wiedział, że nie znajdzie lepszego materiału, który pozwoliłby opowiedzieć o wszystkim, co nas dzieli.
Dziś, kiedy polsko-polski konflikt wybuchł z nową siłą, tak że żyjemy na granicy społecznego kataklizmu, Małgorzata Sikorska-Miszczuk i Marcin Liber z ekipą współpracowników postanowili przyjrzeć się Polsce na nowo, korzystając z doświadczeń Andrzejewskiego i Wajdy. Będzie to inny Popiół i diament, tak jak inna jest dziś Polska – a zarazem będzie to próba przejrzenia się w zwierciadle historii, którą nazywa się nauczycielką życia, choć tak niewielu chce się z niej nauczyć czegoś dobrego.

RECENZJE:
Liber, reżyserując znakomity tekst Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk, zrobił spektakl, który boleśnie tkwi w sercu, jak zadra, który nie pozwala o sobie zapomnieć./ Magda Piekarska Gazeta Wyborcza. Wrocław
Marcin Liber podejmuje więc grę z gustami „pokolenia Vegi”. Sięga po estetykę Halloween i rekwizyty z filmów o wampirach […] Po kaskadersku parodiuje najbardziej dramatyczne sceny z Popiołu i diamentu Wajdy, obracając je w żart, kabaretowy skecz, zabawny mem […]/ Piotr Kanikowski, 24legnica.pl

13.04 g. 19:00
14.04 g. 16:00
ATM Studio, Hala A
Czas trwania: 2 godz. 30 minut (z przerwą)

Reżyseria: Jan Klata
Przekład: Jerzy Łanowski
Współpraca dramaturgiczna: Olga Śmiechowicz
Scenografia i kostiumy: Mirek Kaczmarek
Muzyka: Michał Nihil Kuźniak
Ruch sceniczny: Maćko Prusak

OBSADA:
Dorota Kolak, Jacek Labijak, Sylwia Góra-Weber, Piotr Biedroń, Magdalena Boć, Agata Bykowska, Małgorzata Brajner, Cezary Rybiński, Małgorzata Gorol, Magdalena Gorzelańczyk, Michał Kowalski, Antoni Łaciński/Marcel Pawłowski, Katarzyna Dałek, Michał Jaros, Grzegorz Gzyl, Katarzyna Figura, Robert Ninkiewicz, Krzysztof Matuszewski, Jacek Labijak

OPIS:
Do naszych czasów nie zachowały się żadne wzmianki, by Eurypides angażował się w jakąkolwiek działalność publiczną na rzecz swojego miasta (…) cechował Go jednak ostry zmysł publicysty. Ten enfant terrible ówczesnej dramaturgii miał odwagę, by przemawiać własnym, często odosobnionym głosem. Doświetlał znane mity z nowej, nieoczywistej strony. Wykorzystywał je do stawiania trudnych, często bardzo niewygodnych pytań i nie podpowiadał łatwych, konsolidacyjnych odpowiedzi. W Trojankach pokazał to, czego nie opowiedział nam Homer w ILIADZIE. Jak wyglądał poranek po zdobyciu Troi. Jak kobiety, do tej pory przedstawicielki królewskiego rodu, zostały zepchnięte na samo dno ludzkiej egzystencji. Jak wygląda ich relacja ze zwycięzcami, przedstawicielami wysokiej kultury helleńskiej, którzy mordując niewinnych i bezbronnych przekraczają granice barbarzyństwa.

RECENZJE:
„Klata buduje poczucie tragizmu, a potem pokazuje, że to był tylko błysk, bo już do takich myśli i uczuć nie jesteśmy zdolni. Przyzwyczajamy się. I właśnie to w znakomitych gdańskich TROJANKACH jest najbardziej przerażające.”/ Jacek Wakar > kwartalnik Więź

„Powrót Jana Klaty do pracy w Teatrze Wybrzeże wypadł bardzo okazale. Jego TROJANKI są bez wątpienia zdecydowanie najlepszym spektaklem dramatycznym ostatnich miesięcy w Trójmieście i powrotem tego reżysera do wysokiej artystycznej formy. [...] Spektakl Jana Klaty jest właściwie festiwalem aktorskim.” / Łukasz Rudziński > Trójmiasto.pl

39. WST - SPEKTAKLE DLA DZIECI I MŁODZIEŻY

Spektakle w ramach małych Warszawskich potkań Teatralnych

10.04 > 18:00
Teatr Dramatyczny, Scena Przodownik
Czas trwania: 2 godz. (bez przerwy)
Spektakl powstał z myślą o widzu w wieku od 16. roku życia.

Spektakl powstał w koprodukcji Teatru Pinokio i Grupy Coincidentia. Dofinansowano ze środków Urzędu Miasta Łodzi, Miasta Białegostoku oraz Województwa Podlaskiego.

Reżyseria: Konrad Dworakowski
Tłumaczenie: Walenty Zakrzewski
Adaptacja: Martyna Lechman
Scenografia: Andrzej Dworakowski
Muzyka i aranżacje: Tomasz Lewandowski

OBSADA:
Dagmara Sowa (gościnnie), Ewa Wróblewska/ Joanna Chmielecka, Łukasz Batko, Maciej Cempura, Paweł Chomczyk (gościnnie), Piotr Osak

OPIS:
Najdroższa Dulcyneo!
Wybacz! Piszę do Ciebie ten list wiedząc, że odpowiedzieć mi nie możesz. Jednak proszę, nie gniewaj się. Nie mogłem dzisiaj przyjść. Zatrzymało mnie wiele przygód. My błędni rycerze dużo walczymy a potem morzy nas nasz rycerski sen. Ty także jesteś w tym śnie, tylko oczywiście dużo większa i jeszcze piękniejsza. Kiedy budzimy się rano, lubimy się jeszcze trochę powylegiwać. Pisząc ten list leżę właśnie wygrzewając się na ciepłym piasku La Manchy i nieustająco myślę o Tobie. Całuję Twe delikatne dłonie. Do zobaczenia! Wyruszam niebawem. Będę u Ciebie jutro.
Twój D. K.

RECENZJE:
Martyna Lechman i Konrad Dworakowski oraz Grupa Coincidentia i Teatr Pinokio znakomicie bawią się literacką klasyką, a jednocześnie pokazują spektrum środków wyrazu współczesnego teatru. Od niemal kuglarskich sztuczek po filmowanie widowni. Znane? Ale nie w takim "remiksie"./ Jerzy Doroszkiewicz > dziennikteatralny.pl

Andrzej Dworakowski, twórca scenografii do Don Kichota, przygotował przestrzeń niezwykłą, bogatą, wieloznaczną. To i piaskownica, którą Don Kichot ożywia z iście dziecięcą wyobraźnią, i artystyczna kompozycja godna malarskiego pędzla. Wyłania się z niej wspaniały, biały, naturalnej wielkości rumak, Cervantesowski Rosynant, zakopany w piasku, z prawdziwą uprzężą i siodłem, taki hiperrealistyczny znak w tej zwariowanej przestrzeni. To jedna z najpiękniejszych prac scenograficznych Andrzeja Dworakowskiego, trudno od niej oderwać wzrok./ Marek Waszkiel > dziennikteatralny.pl

7.04 > 10:00, 12:00, 14:00
Teatr Dramatyczny, Scena Przodownik
Czas trwania: 30 minut + ok. 15 minut zabawy z dziećmi
Spektakl dla dzieci od 6 miesięcy do 2,5 roku

Reżyseria: Alicja Morawska-Rubczak
Scenografia: Barbara Małecka
Muzyka: Wacław Zimpel

OBSADA:
Anna Bajer, Agata Cejba, Irmina Praszyńska

OPIS
Wejść na czworakach do dżungli. Zanurzyć się w jej soczystej, wielobarwnej zieloności. Wsłuchać się w dzikie brzmienia, pulsowanie natury: głosy ptaków, szmer roślin, chrobot owadów, przyjrzeć temu, co tajemnicze i piękne zarazem. Poczuć tę niezwykłą rytmiczną energię.

Przedstawienie powstało z fascynacji bogactwem amazońskiej dżungli – obszaru najbardziej dziewiczego i zagrożonego jednocześnie, domu tysięcy gatunków owadów, zwierząt i roślin, w którym zachowane zostały naturalne, pierwotne więzi człowieka i natury. Twórcy spektaklu chcą podzielić się z widzami refleksją nad tą piękną relacją; poszukać wspólnie korzeni międzyludzkiej bliskości, opartej na rytmach, rytuałach codzienności i harmonii z otaczającym światem.

RECENZJE:
Przedstawienie dla najmłodszych dziecięcych widzów (0,5-2,5) w reżyserii Alicji Morawskiej-Rubczak zachwyca zmysłową aurą, ciepłem siostrzanej solidarności, feerią barw ziemi i eokologicznym przesłaniem, bo w „Dżungli” człowiek żyje w pełnej symbiozie z naturą (…) / Magdalena Talik > wroclaw.pl
Realizatorzy zapraszają widzów na trzydziestominutową podróż do świata amazońskiej przyrody. Naznaczają najmłodszą publiczność znakami plemiennymi i dają możliwość stanięcia oko w oko z leniwcem, mrówkojadem i tukanem./ Dorota Olearczyk > pik.wroclaw.pl

9.04 > 10:00
Teatr Dramatyczny, Scena im. H. Mikołajskiej
Czas trwania: 30 minut + ok. 15 minut zabawy z dziećmi
Spektakl dla dzieci od 8 lat
Spektakl dla dzieci słyszących i niesłyszących grany również w języku migowym
Spektakl powstał w ramach Konkursu im. Jana Dormana.

Reżyseria: Łukasz Zaleski
Przekład: Jadwiga Jędryas
Adaptacja i wideo: Amadeusz Nosal
Scenografia i kostiumy: Kaja Migdałek
Muzyka i dźwięk: Kamil Tuszyński

OBSADA:
Anna Konieczna, Danuta Lewandowska, Joanna Romaniak

OPIS:
Głównym bohaterem spektaklu jest nastoletni Emilio. Tematem, jego dorastanie – wśród rówieśników, rodzeństwa, rodziców w krajobrazie śródziemnomorskiej, słonecznej Katalonii. Emilio jednak nie jest zwykłym chłopcem – nie zna bowiem, tak oczywistego dla większości ludzi, świata dźwięków, nie słyszy od urodzenia. Nie zna swojego głosu, a nawet się go boi. Potrzebuje „tłumacza” – kogoś, kto przełoży mu język dźwięków na jego własny. Znajduje się przyjaciel rodziny – Javier. Tylko jak przełożyć na ten „cichy” język szum fal, pisk mew, płacz dziecka czy pijackie wrzaski ojca?

Poetycka i mądra opowieść, która daje wiarę w sens życia, nawet wtedy, gdy świat nie chce nas usłyszeć. Historia chłopca, który szuka akceptacji i zrozumienia. Opowieść o dorosłych i wyzwaniach, w obliczu których stają, by odpowiedzialnie i mądrze wychować dziecko.

Na spektakl ten zapraszamy dzieci zarówno słyszące, jak i niedosłyszące. Obok języka migowego pojawi się również słowo mówione, a wspólna integracja pozwoli zapoznać się z różnymi światami i ich ograniczeniami. Czy oby na pewno te światy tak bardzo się różnią? A może jednak mają ze sobą wiele wspólnego?

RECENZJE:

„Morze ciche” Łukasza Zaleskiego z zabrzańskiego Teatru Nowego należy do całkiem innego porządku. Trzy migające aktorki zabrzańskiego Nowego wprowadzają do spektaklu nową jakość. „Morze ciche” nie eksperymentuje z językiem migowym, ten spektakl go wykorzystuje jako oczywisty komponent swojego języka. „Morze ciche” poszerza paletę teatralnego języka, lecz robi to bez ostentacji, pełniąc przy tym szalenie ważną funkcję społeczną – przeciwdziała wykluczaniu widzów i widzek niesłyszących z życia teatralnego. / Piotr Morawski > dwutygodnik.com

12.04 > 18:00
Teatr Dramatyczny, Scena im. H. Mikołajskiej
Czas trwania: 45 min (bez przerwy)
Spektakl dla dzieci wieku 5 - 7 lat i ich opiekunów

Reżyseria: Kolektyw Holobiont - Aleksandra Bożek-Muszyńska i Hanna Bylka-Kanecka
Pomysł: Aleksandra Bożek-Muszyńska
Choreografia: Kolektyw Holobiont - Aleksandra Bożek-Muszyńska i Hanna Bylka-Kanecka
Kreacja i wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska
Muzyka/ collage: Józef Buchnajzer
Realizacja techniczna: Łukasz Kedzierski
Konsultacja świateł: Joanna Leśnierowska
Oprawa graficzna: Michał Łuczak

OBSADA:
Aleksandra Bożek-Muszyńska, Dana Chmielewska, Paweł Grala

OPIS:
Biegając, chodząc, stojąc, siedząc, leżąc, turlając się, podskakując. Rodzinnie, w grupie rówieśników lub samemu. W pionie, w poziomie, na ziemi I w powietrzu. W takt muzyki lub wsłuchując się we własny rytm. Jaki rysunek na papierze może powstać dzięki tym różnym rodzajom ruchu? “_on_line__” jest spektaklem zgłębiającym temat śladu ruchu, a w szczególności linii, które wraz z performerami uczestnicy będą tworzyć poprzez własny taniec. Powstała wielkoformatowa praca będzie ulegać transformacji na oczach i z aktywnym udziałem widzów. Tak skonstruowane wydarzenie może stać się twórczą okazją do zacieśniania więzi między dziećmi a opiekunami oraz do niecodziennego spotkania ze sztuką.

Uwaga!
Pastele, których będziemy używać, zostawią ślady nie tylko na papierze, dlatego zachęcamy do zabrania ze sobą stroju na przebranie - najlepiej wygodnego i niekrępującego ruchów. W przestrzeń spektaklu wchodzimy bez butów.

5.04 > 11:00
Teatr Dramatyczny, Scena na Woli im. T. Łomnickiego
Czas trwania: 1 godz. 15 min
Spektakl dla dzieci od 10 lat

Reżyseria: Justyna Sobczyk
Tłumaczenie: Katarzyna Skalska
Dramaturgia i adaptacja: Justyna Lipko-Konieczna
Scenografia i kostiumy: Wisła Nicieja
Muzyka: Sebastian Świąder
Choreografia: Filip Szatarski
Reżyseria świateł: Sebastian Klim

OBSADA:
Natasza Aleksandrowitch, Agnieszka Bałaga-Okońska, Małgorzata Saniak, Aleksander Blitek, Kamil Bochniak, Łukasz Stawarczyk

OPIS:
Czy myślałeś o tym, żeby zaprzyjaźnić się ze swoim wrogiem? Nie? Może daltego, że trudno nam to sobie wyobrazić? A może często jest tak, że sami budujemy w sobie postawę wrogości wobec kogoś? Wobec obcych z innych miast czy kultur, znajomych ze szkoły albo z podwórka, a może kogoś z rodziny.
Przez dwa miesiące we współpracy z dziećmi przyglądaliśmy się temu, jak zachowujemy się w obecności wroga, co możemy zrobić, żeby się gonie bać i znaleźć z nim wspólny język. Szukaliśmy odpowiedzi na pytanie jak bez przemocy rozbroić wroga.
Tak powstała instrukcja obsługi wroga. Przekonaj się czy działa.

RECENZJE:
Sztuka w bardzo fajny sposób porusza tematykę tego jak łatwo przypiąć komuś łatkę „wroga”. Pokazuje, że tak naprawdę „wróg” zawsze jest pojęciem abstrakcyjnym i tylko my sami wypełniamy tę formę dla naszych potrzeb, dla chwili obecnej./ Tomasz Sknadaj > terazteatr.pl

Sosnowiecki teatr staje się strefą zmilitaryzowaną. Żyrandol nie jest żyrandolem, lecz elementem obrony. Wisząca nad oknem sceny maska – tarczą. Pod fotelami jest guzik pozwalający się katapultować. Publiczność szybko zostaje przeszkolona na okoliczność ewakuacji. Teraz w grze we wroga jesteśmy już wszyscy (…)/ Piotr Murawski > Dwutygodnik

9. WST - Grotowski.Fest

16.04 > 19:00
Teatr Dramatyczny, Scena im. G. Holoubka
Czas trwania: 2 godz. 30 min. (2 przerwy)
Od 16 lat

Reżyseria: Grzegorz Bral
Dramaturgia: Alicja Bral
Rytmy greckie na bębnach: Radosław Nowakowski
Gitara elektryczna: Kamil Abt
Perkusja: Przemysław Michalak
Kompozycje i aranżacje tekstów greckich Akt I: Dimitris Varkas, Kamil Abt
Tłumaczenia greckich partii Akt I – Dimitris Varkas
Kompozycja muzyczna Akt II i III: Maciej Rychły
Aranżacja muzyczna Akt II: Maciej Rychły,P rzemysław Michalak
Choreografia Akt I : Julien Touati
Choreografia Akt II i III : Melanie Lomoff
Kostiumy: Alicja Gruca
Scenografia: Robert Florczak, Grzegorz Bral
Dźwięk: Waldemar Trzaska
Światła: Wojciech Maniewski

OBSADA:
Akt I i II : Kamil Abt, Anu Almagro, Gabriel Almagro, Mikołaj Bońkowski, Jakub Lechki, Dominik Kujawa, Bogdan Koca, Julien Touati, Przemysław Michalak, Dimitris Varkas

Akt II i III: Volodymyr Andrushchak, Paweł Frasz, Piotr Gałek, Anna Grycan, Aleksandra Michniewicz
Urszula Milewska, Łukasz Wójcik, Natalia Voskoboynikov, Malwina Maławy

Tancerze
Akt II i III: Eleonora Accalai, Ludovica Di Santo, Maya Gomez, Sophie Hutchinson, Patryk Jarczok, Risa Kojima, Heung Won Lee, Gieorgij Puchalski, Ahmed Slimani, Dominika Stróżewska, Rebecca Wolbeck
Chiara Zanaga

OPIS:
Jeden z największych projektów teatralnych Teatru Pieśń Kozła. Siedem bram Teb, Anty-Gone oraz Ekstaza – trzy akty, trzy punkty widzenia, trzy autonomiczne spektakle. Twórcy reinterpretują, komentują, poddają analizom grecki tekst Sofoklesa, wykorzystując przy tym słowo, muzykę, taniec współczesny oraz ruch.

RECENZJE:
„Pomysł, by w atmosferę greckiego tekstu wpisać różne artystyczne światy: pieśni oparte na starożytnej rytmice i heavy metal, melorecytacje i pieśni operowe, może się wydawać ryzykowny. Chyba że czyni to ktoś, kto od dawna udowadnia, że teatr postdramatyczny to szansa na docieranie do nowych przestrzeni i uniwersalna forma komunikacji./ Lidia Raś, gazetaprawna.pl

„Grzegorz Bral wraz z zaproszonymi do współpracy artystami stworzył, na kanwie losów Antygony, trzyczęściowe dzieło sztuki.”/ mieszamwkulturze

16.04 > 19:00
Teatr Dramatyczny, Scena na Woli im. T. Łomnickiego
Czas trwania: 1 godz. 30 minut (bez przerwy)
Od 16 lat

Reżyseria: Piotr Tomaszuk
Scenografia: Mateusz Kasprzak
Muzyka: Adrian Jakuć-Łukaszewicz

OBSADA:
Rafał Gąsowski, Dariusz Matys, Monika Kwiatkowska, Katarzyna Wolak, Adam Milewski, Grzegorz Zaręba, Adrian Jakuć-Łukaszewicz, Duch Piotr Tomaszuk, Zespół: Adrian Jakuć-Łukaszewicz, Adam Milewski, Piotr Tomaszuk

OPIS
Faust jest próbą eksploracji artystycznej rejonów zbadanych już przez Jerzego Grotowskiego w Teatrze 13 Rzędów i Teatrze Laboratorium. „Faust. Nowa historia” Teatru Wierszalin próbuje w ten sposób nawiązać dialog z przeszłością wskazując jednocześnie na ważne źródło swoich inspiracji. Faust interesuje twórców wierszalińskiego przedstawienia również w kontekście badawczym jako PRE-KONRAD, bohater wyjątkowy i w nietzschańskim rozumieniu tego słowa - NADCZŁOWIEK. Nowa historia Fausta jest jednocześnie próbą „wrzucenia” tej postaci w czas teraźniejszy po to, aby zadać pytanie o granice ludzkiej wolności i cel, jaki przyświeca człowiekowi w chwili, kiedy postanawia zająć miejsce , należne Bogu.

RECENZJE:

13.04 > 19:00
Teatr Dramatyczny, Sala Zatorskiego, PKiN
Czas trwania: 55 min

OBSADA:
Zuzanna Bagińska, Natalia Fiedorowicz, Aleksandra Gryguć, Weronika Janczewska, Małgorzata Kukolska, Laura Miszkiel, Tomasz Myszczyński, Jakub Gryguć, Franciszek Sawicki, Daniel Zdancewicz

OPIS:
Sejny – to miasteczko niedaleko granicy polsko-litewskiej. Mieszkają w nim Polacy, Litwini i Rosjanie staroobrzędowcy, a przed drugą wojną światową żyli tu również Żydzi, Cyganie, Niemcy, Białorusini i Tatarzy.
To miasto dramatycznie doświadczone – szczególnie w XX wieku – konfliktami, tragediami i sąsiedzkimi wojnami. Wielokulturowa wspólnota, z tradycjami dobrego sąsiedztwa, wzajemnego szacunku, uległa rozbiciu.
Kroniki sejneńskie” próbują na nowo scalać dawny świat z okruchów opowieści starych ludzi, legend, fotografii, modlitw, pieśni i pamięci współczesnych mieszkańców. (…)
Ważne jest to, że historie sejneńskie opowiadane przez kolejną grupę młodych ludzi wnoszą do spektaklu nowe opowieści o swoich rodzinach i sąsiadach.

RECENZJE:
Ten trwający godzinę spektakl jest skromnym i przejmującym wyrazem respektu dla współistnienia kultur, odczynionym przez zespół, którego sile nie sposób się oprzeć. To pokorny tryumf, lecz sprawa w imię której został osiągnięty zawsze warta jest podjęcia walki./ Andy Webster, New York Times
Kroniki Sejneńskie to przedstawienie bardzo ważne społecznie. Młodzi aktorzy tego teatru najpierw wspólnie, dla siebie samych, napisali scenariusz, po czym wymyślili dla niego formę. Scenariusz pisali odwiedzając okoliczne cmentarze i stare świątynie, korzystając z pamięci najstarszych mieszkańców tego kresowego miasteczka, prowokując ich do zwierzeń, przywołując dawno minione lata ich młodości.(…) To niezwykły spektakl, wzruszający i piękny./ Izabella Cywińska, Warszawa, kwiecień 2008 roku, rekomendacja do USA

6.04 > 17:00
6.04 > 19:00
ATM Studio Hala E
Czas trwania: 50 min.

TWÓRCY:
Dramaturgia muzyczna: Jarosław Fret

OBSADA:
Chór: Aleksandra Kotecka, Davit Baroyan, Jarosław Fret, Orest Sharak, Tomasz Wierzbowski, Mertcan Semerci
Śpiew: Fatma Emara, Marjan Vahdat, Selda Őztűrk (Suita na wiolonczelę nr 1 G-dur Jana Sebastiana Bacha w wykonaniu Dominiki Wicher)

OPIS:
Nie inscenizujemy Eurypidesa.
Mówimy o Medei poza czasem, poza mitem. Mówimy o kwestii uniwersalnej, a równocześnie bardzo współczesnej – problemie migracji. O niemożności przekroczenia granicy, którą sami jesteśmy, którą tworzymy linią naszego ciała, przemieszczając się pomiędzy ziemią i morzem, pomiędzy kontynentami, pomiędzy ludźmi. Medea jest dla nas figurą wygnaństwa. Stoi u bram Europy. Nie ona jednak zostaje odrzucona, lecz jej własna śmierć i możliwość pochowania w ziemi jej dzieci: młodych, zgwałconych w drodze kobiet, okaleczonych młodzieńców, okradzionych starców… Innych.

Medee to nie teatr polityczny, lecz polityka przez teatr – intymne dotknięcie granicy bycia odrzuconym. To requiem dla tych wszystkich, których imion nigdy nie poznamy i którzy giną w drodze na nasz kontynent. Uwiedzeni Europą, jej obrazem i mitem, stoją u jej bram, nie mogąc przekroczyć granicy, przecinają linie swojego życia.
Na dramaturgię muzyczną spektaklu składają się pieśni w językach arabskim, perskim, kurdyjskim, wykonywane przez zaproszone do projektu śpiewaczki z Kairu, Teheranu i Stambułu. Ich głosy otoczone i skontrastowane zostały morzem pieśni łacińskich konfraterni.

9.04 > 21:00
Teatr Dramatyczny, Scena im. H. Mikołajskiej
Czas trwania: 1 godz. 20 min (bez przerwy)

Koncepcja i reżyseria: Tomasz Rodowicz
Scenariusz: Katarzyna Knychalska, Tomasz Rodowicz
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski
Choreografia: Joanna Jaworska-Maciaszek
Scenografia: Tomasz Rodowicz
Kostiumy: Daria Szymańska, Katarzyna Romańska (asystentka)
Światło: Tomasz Kubiak
Dźwięk: Marcin Dobijański

OBSADA:
Joanna Chmielecka, Bartosz Figurski, Joanna Jaworska-Maciaszek, Majka Justyna, Michał Jóźwik, Aleksandra Kugacz-Semerci, Tomasz Rodowicz, Mertcan Semerci/ Tomasz Hołubowicz, Daria Szymańska
Kwartet smyczkowy Befane: Kamila Wójcicka-Maciaszczyk, Małgorzata Kwaśniak, Małgorzata Sielatycka-Sobczyk, Zofia Łęczycka

OPIS:
„2.0.4.5. Miniopera metafizyczna” jest pytaniem o ludzką podmiotowość w czasach postludzkich. Za 30 lat sztuczna inteligencja uniezależni się od człowieka, a człowiek dzięki najnowszym technologiom będzie w stanie wyeliminować choroby i uzyskać nieśmiertelność. Kim będzie człowiek w erze maszyn? Jak definiować swoją tożsamość? Czy szukać sensów i przesłań w największych tekstach ludzkości? Czy iść za tym, co stworzył człowiek? Za tym co już teraz zaczyna wymykać się z ludzkich rąk, a jednocześnie daje ludzkości nadzieję na nieśmiertelność? A może trzeba szukać najważniejszej wiedzy w tym co zapisane jest w naszym ciele? Takie pytania musimy stawiać już dziś, zanim będzie za późno...

RECENZJE:
"W tym spektaklu nie ma odpowiedzi na pytanie, jak sobie poradzi ludzkość, gdy w roku 2045 sztuczna inteligencja się usamodzielni, zaś ludzie dzięki postępom medycyny zapewnią sobie nieśmiertelność. Nie ma odpowiedzi, ale jest przekonanie, że ludzkość sobie poradzi. Przekonanie i nadzieja jednocześnie."/ Piotr Olkusz, www.teatralny.pl

"Walory przedstawienia wiążą się ze sferą wykonawczą. Porządkują ją przede wszystkim dobrze ustawiony rytm i muzyka. (…) Oczarowuje przede wszystkim warstwa choreograficzna./ Patryk Kencki, www.teatrologia.info

14.04 > 20:30
Teatr Dramatyczny, Scena na Woli im. T. Łomnickiego
Czas trwania: 1 godz. 45 minut (bez przerwy)

Realizacja: Kolektyw Senioralny : Ewa Wójciak, Tadeusz Janiszewski, Marcin Kęszycki, Adam Borowski i Jacek Chmaj
Gościnnie: Paweł Hajncel – Motyl z Łodzi
Główny sponsor: Michał Anioł z Łodzi z ul. Wólczańskiej
Wsparcie: Dominik Złotkowski – kierownik kina, performer
Konsultacje merytoryczne: Daniel Tokar – emerytowany detektyw
Oprawa muzyczno-dźwiękowa: mgr Jakub S.
Głosu użyczył: Wiesław Zanecki
Kostiumy: pani prof. Izabela Rudzka
To i owo wykleił: Piotr Najrzał
Współpraca techniczna: Przemysław Mosiężny

OBSADA:
Ewa Wójciak, Tadeusz Janiszewski, Adam Borowski, Marcin Kęszycki, Dominik Złotkowski, Paweł Hajncel

OPIS:
Przedsięwzięcie z pogranicza performance`u i happeningu które zrealizowaliśmy między innymi we współpracy ze znanym w Polsce malarzem, a zarazem artystą przestrzeni publicznej – pochodzącym z Łodzi Pawłem Hajnclem. Zarówno Teatr Ósmego Dnia jak i Paweł Hajncel zajmują się współczesną rzeczywistością szukając dystansu i skrótu w jej opisie. Tym razem łączymy siły aby tę rzeczywistość dogonić a nawet przegonić by wspólnie z widzami przygotować się na rozwój wypadków w życiu społecznym i politycznym. Świat wokół zmienia się tak dynamicznie, że możemy nie zdążyć z przygotowaniem na dokonujące się zmiany. Spróbujemy otoczyć się przed złem parawanem, różańcem a może drutem kolczastym…

RECENZJE:
(…) Między innymi dzięki temu są w swoim spektaklu wiarygodni – pokazują, iż to przedstawienie to nie moda czy koniunkturalizm bycia „niepokornym”, lecz postawa, która towarzyszyła im przez całe twórcze życie./ Joanna Ostrowska, www.teatralny.pl

14.04 > 17:00
14.04 > 20:00
Studium Teatralne
Czas trwania: 55 minut (bez przerwy)

Reżyseria: Piotr Borowski
Scenografia i kostiumy: Marta Kuliga
Ścieżka dźwiękowa: Arek Waś
OBSADA:
Michał Lorent, Magda Czarny, Gianna Benvenuto

OPIS:
Prawda” to spektakl o nieobecności sacrum, o potrzebie metafizyki, o poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie – czym jest Prawda. Głównym bohaterem jest postać, która na scenie się nie pojawia. Tym, co zaprząta scenę są agresja, wola przetrwania, zawiść oraz walka o posiadanie monopolu na prawdę.
Jakie są źródła naszych kulturowych nawyków? Czy nie zaprzeczyliśmy wielu ustalonym faktom i poszliśmy dalej w poszukiwaniu odpowiedzi na to, jak i po co żyć?

RECENZJE:
W kamienicy przy ul. Lubelskiej na warszawskiej Pradze, w kameralnej przestrzeni niezależnego Studium Teatralnego dzieją się rzeczy niecodzienne – padają pytania o tradycję, religię, kulturę i jej źródła. Wrażliwość oraz umiejętność dostrzegania zjawisk, które zachodzą we współczesnym świecie, wiodą twórców spektaklu pod tytułem „Prawda” ku niezwykle trudnym tematom i skłaniają do artystycznych poszukiwań odpowiedzi na pytania – czym jest prawda? (…)/ Anna Czajkowska, TeatrDlaWszystkich

7.04 > 12:00, OPEN WORKSHOP
Teatr Dramatyczny, Sala Zatorskiego
Czas trwania: 57 minut (bez przerwy) + open workshop

TWÓRCY:
Iza Alwinger, Maria Legeżyńska, Marek Kurkiewicz, Barbara Michera, Tomasz Puchalski, Erdmute Sobaszek, Wacław Sobaszek

OBSADA:
Maria Legeżyńska, Marek Kurkiewicz, Barbara Michera, Tomasz Puchalski, Erdmute Sobaszek, Wacław Sobaszek
Dodatkowo w „open workshop”: Izabela Giczewska (tancerka), Bogumiła Majczyno (skrzypaczka)

OPIS:
Pomiędzy sztuką otwartą i teatrem dokumentalnym. Jest to dziewiąty odcinek serialu teatralnego „Woda 2030 – źródła i przyszłość”. Od roku 2010, w kolejnych sezonach Innej Szkoły Teatralnej, co roku powstaje spektakl, który jest kolażem indywidualnych wypowiedzi scenicznych, odnoszących się do aktualnego tematu. Przesilenia, temat roku 2018, wiąże się z poczuciem niemożności, bezradności w obliczu mizernej sytuacji politycznej w kraju i na świecie. Jak nie rezygnować, jak umieć być wytrwałym, nie oczekiwać, że zmiana łatwo się dokona? Gdy dochodzi do konfrontacji, jak nie stosować przemocy, nie odpowiadać przemocą na przemoc? Czy przesilenie może nadejść jako siła trzecia, jako moc natury? Te pytania, zawarte w spektaklu próbujemy rozwijać wspólnie z widzami, chętnymi przedzierzgnąć się w uczestników „open workshop”.
Oprócz tekstów własnych używamy cytatów z dzieł J. Ficowskiego, A. Veteranyi, S. Hawkinga, J. Brodskiego, A. Suryna i W.B. Jankowskiego.

RECENZJE:
Przesilenia są zakorzenione w tradycji – tak narodowej, europejskiej, jak i własnej, stwarzanej w trakcie 30 lat działalności Węgajt – ale świeżością i aktualnością wrastają w świat dzisiejszy. Działają na wielu poziomach, jako spektakl teatralny, wołanie o ratunek dla świata, klucz do dyskusji o sprawach, o których nie warto milczeć, wprowadzanie (aktorów i widzów) na drogę czujności, świadomości, odwagi działania. Łączą elementy oddalone i trudne do „skomunikowania”, których pojawienie się obok siebie jest jednak niewątpliwie pożądane i warte./ David Zelinka, Colloquia, blog Teatru Węgajty

10.04 > 19:00
11.04 > 19:00
Teatr Dramatyczny m.st. Warszawy, Scena im. G. Holoubka, PKiN, pl. Defilad 1
Czas trwania: 1 godz. 10 min (bez przerwy)

TWÓRCY:
Reżyseria i tekst: Peter Brook i Marie-Helene Estienne
Oświetlenie: Philippe Vialatte
Elementy scenografii: David Violi
Asystentka ds. kostiumów: Alice Francois

OBSADA:
Hayley Carmichael
Herve Goffings
Vasanth Selvam
Omar Silva
Kalieaswari Srinivasan
Podziękowania dla Tarell Alvin McCraney i Alexandry Zeldin DEKLARACJA INTENCJI

Peter Brook
Marie-Helene Estienne
Przedstawienie wystawiane w języku angielskim

Produkcja C.I.C.T. - Theatre des Bouffes du Nord
Współprodukcja National Theatre London; Instytut im. Jerzego Grotowskiego; Ruhrfestspiele Recklinghausen Yale Repertory Theatre; Theatre For A New Audience - New York

OPIS:
Gdzieś w świecie przed więzieniem siedzi samotny człowiek. Kim jest? Dlaczego siedzi przed więzieniem? Czy to celowy wybór? Czy może siedzi tam za karę? A co z tymi, którzy są w środku – jakie popełnili przestępstwa? I co myślą o mężczyźnie, który siedzi naprzeciw nich, wolny? Czy jest szalony? Może to fanatyk? Przestępca? Odbywa karę za jakieś przestępstwo? Czy to sprawiedliwe? Kto o tym zdecydował? Sam człowiek? Dlaczego wolno mu tam być? Są to pytania, które zadają sobie zarówno strażnicy jak i więźniowie. Czy mężczyzna szuka odkupienia? Czy ktoś go odwiedza? Czy kusi go, żeby uciec? W ramach serii warsztatów w różnych krajach zamierzamy spróbować wgłębić się w bogactwo wszystkich tych tematów.

RECENZJE:
Oglądanie Petera Brooka tworzącego teatr z pozornie minimalistycznego materiału to wspaniałe przeżycie. / Le Monde

Aktorstwo w The Prisoner można podsumować jednym słowem – mistrzostwo./ Yale Daily News

11.04 g. 19:00
ATM Studio, Hala E
Czas trwania: 1 godz. 20 min (bez przerwy)

Reżyseria i dramaturgia: Eugenio Barba, Lorenzo Gleijeses, Julia Varely
Dźwięk i światło: Mirto Baliani
Konsultacje dramaturgiczne: Chiara Lagani
Przestrzeń sceniczna: Roberto Crea
Asystent reżysera: Manolo Muoio
Obiekty choreograficzne wykorzystane w spektaklu są owocem serii spotkań z choreografem Michele Di Stefano w ramach projektu 58° Równoleżnik północny

OBSADA:
Lorenzo Gleijeses

OPIS:
Na scenie oglądamy historię wyimaginowanego tancerza noszącego identyczne imię jak bohater „Przemiany” Franza Kafki: Gregora Samsę. Obserwujemy jego codzienną rutynę podczas interakcji z wszechobecną technologią. Widzimy jak zmaga się ze swoją twórczością, czego rezultaty zapamiętuje w związku z nadchodzącym debiutem.
Gregor jest przekonany, że to dzięki powtarzaniu można osiągnąć wysoki poziom jakości interpretacji. Jego perfekcjonizm przenosi go w otchłań, w której zacierają się granice pomiędzy rzeczywistością, a wyobraźnią, pracą, a intymną przestrzenią, pomiędzy teatrem, a życiem codziennym. A zatem kolidują ze sobą wymagania świata zewnętrznego i jego głębokie osobiste potrzeby.

Ruchy, niestrudzenie i bezustannie powtarzane przez Gregora, to owoc jego profesjonalnego zaangażowania i skrupulatnej, przemyślanej pracy, która pozwala na osiągnięcie spokoju i równowagi, których brakuje w jego codziennym życiu. Gregor pozwala na to, aby zostać włączonym do makro-choreografii, która stale się odtwarza, jak pająk, który nie może uniknąć tkania swojej sieci. Jego poszukiwania artystyczne zmierzające do uzyskania wolności znacznie przewyższającej jego własne życie, zyskują bogactwo labiryntu, które zostanie rozdarte chęcią pogoni za sobą samym.

4.04 > 20:30
5. 04. > 20:30
Teatr Dramatyczny, Scena Przodownik

czas trwania: około 1 godz.

Reżyseria: Mario Biagini
Uczestnicy:
Mario Biagini, Thomas Gasser Agnieszka Kazimierska, Pauline Laulhe, Eduardo Landim, Felicita Marcelli, Daniel Mattar, Jorge Romero Mora, Graziele Sena Da Silva.

Przedstawienie śpiewane: mała grupa osób spotyka się, aby badać własne mity, stając wobec miasta. Mówią słowami pism wczesnego chrześcijaństwa i wplatają w nie pieśni z tradycji afro-amerykańskiej. Konfrontują te teksty i pieśni. Zadają sobie pytanie o to, jakie jest dzisiaj ich znaczenie i aktualność, czym jest treść tych pieśni i tekstów, które są na różne sposoby mitycznymi korzeniami świata, w którym żyją. Nie udzielają odpowiedzi, która musiałaby nieuchronnie zamknąć pytanie. Pytanie pozostaje, nie można go uniknąć i manifestuje się poprzez wyraźne i namacalne elementy: intencję, działanie, kontakt, żywe słowo, pieśń, taniec. Pulsuje tak głucho i wyraźnie, jak ciche rezonowanie dzwonu. Pieśni tradycji afroamerykańskiej niosą i wzmacniają je delikatnie, a słowa wczesnego chrześcijaństwa (tutaj tłumaczone głownie z języka koptyjskiego i pochodzące z obszaru Egiptu, Bliskiego Wschodu i Grecji), jak znajome i zapomniane głosy, przekazują nam echo takiego niemego pytania.

11.04 g. 19:00
12.04 g. 19:00
13.04 g. 19:00
Teatr Dramatyczny, Scena Przodownik
czas trwania: około 1 godz. 30 min.

Prace nad pieśniami tradycyjnymi zostały zapoczątkowane w Workcenter w 1986 roku i były prowadzone w sposób ciągły przez ostatnie 33 lata. Codzienne warsztaty nad pieśniami tradycyjnymi są w centrum badań nad sztukami scenicznymi prowadzonych przez Thomasa Richardsa i jego zespół, stanowiąc fundamentalny element ich prac. Sesje warsztatowe służą członkom zespołu do poszerzania ich wiedzy o „pracy nad sobą”. Nie są to występy. W trakcie Festiwalu osoby zainteresowane będą zapraszane do uczestniczenia jako świadkowie w warsztatach nad pieśniami tradycyjnymi. Uczestnicy będą mogli skorzystać z kwintesencji pracy twórczej Thomasa Richardsa — w wydarzeniu, którego struktura przypomina bardziej grę niż dzieło sceniczne. W trakcie tej gry członkowie zespołu mają wspólny cel, a każdy z nich ma określone zadanie. W grze stopniowo praca nad pieśnią tradycyjną staje się sposobem obudzenia subtelnych aspektów doświadczenia i narzędziem służącym do transformacji percepcji artysty i jego obecności.

Warsztaty prowadzi Thomas Richards.
Razem z Focused Research Team in Art as Vehicle i Studio in Residence:
Alonso Abarzúa, Antonin Chambon, Benoît Chevelle, Javier Cárcel Hidalgo-Saavedra, Gina Gutiérrez, Guilherme Kirchheim, Jessica Losilla-Hébrail, Lynda Mebtouche, Sara Montoya, Tara Ostiguy, Cécile Richards, Thomas Richards, Juan David Salazar, Felipe Salazar, María Solarte.

39. WST - wydarzenia towarzyszące

Koordynacja: Mario Biagini
Uczestnicy:
Mario Biagini (Włochy), Thomas Gasser (Austria), Agnieszka Kazimierska (Polska), Pauline Laulhe (Francja), Eduardo Landim (Brazylia), Felicita Marcelli (Włochy), Daniel Mattar (Liban), Jorge Romero Mora (Kolumbia), Graziele Sena Da Silva (Brazylia).

Na Seminarium śpiewu składa się sesja śpiewania i pracy nad pieśniami. Ma ono swobodny charakter i jest prowadzone w serdecznej i swobodnej atmosferze. W ramach seminarium Mario Biagini oraz jego koledzy i koleżanki uczą pieśni ze swojego repertuaru, głównie z tradycji afroamerykańskiej i afrolatynoskiej. Seminarium wolnego śpiewu jest częścią szeregu zaproszeń do śpiewania, które Program Otwarty kieruje do różnych części świata. Jest to podróż obecna w licznych spotkaniach publicznych i częściowo otwartych dla publiczności, we współpracy z lokalnymi mieszkańcami, często z udziałem mniejszości społecznych i etnicznych obecnych na danym terenie.

Koordynacja: Mario Biagini
Uczestnicy:
Mario Biagini (Włochy), Thomas Gasser (Austria), Agnieszka Kazimierska (Polska), Pauline Laulhe (Francja), Eduardo Landim (Brazylia), Felicita Marcelli (Włochy), Daniel Mattar (Liban), Jorge Romero Mora (Kolumbia), Graziele Sena Da Silva (Brazylia).

Spotkanie w śpiewie to zaproszenie do uczestniczenia w święcie śpiewania, całkowicie wyjątkowej uczcie, którą można wspierać samą swoją obecnością. W jej trakcie można przyłączyć się do śpiewu, śpiewając lub słuchając, i włączyć się do tańca, tańcząc lub obserwując.

Otwarty chór to prawdopodobnie zapomniana forma artystyczna, którą znali i rozumieli jeszcze nasi niezbyt odlegli przodkowie i która pozwala na płynne i aktywne uczestnictwo wszystkich obecnych. Łagodnie prowadzony przez grupę przeszkolonych artystów, Otwarty chór to bezpieczna przestrzeń, w której można eksperymentować rozwijając indywidualnie wspólne działanie. Uczestnicy, każdy mający swoje własne korzenie, stają się świadomymi i odpowiedzialnymi współtwórcami dzieła sztuki, które wychodzi poza różnice, w kierunku wzajemnego docenienia. Wokół i między uczestnikami rodzą się pieśni, rytmy i melodie, którym towarzyszą wibracje, zachęcając do wyłaniania się różnych rodzajów skupienia. Każda z takich osób uczestniczy w aktywny sposób, stając wobec prostego wyboru: być świadkiem, wejść w przestrzeń, w której ma miejsce działanie, podążać pozostając z boku, śpiewać i tańczyć, znaleźć własny sposób na bycie obecnym i wspierać innych. Słuchać.

Grotowski - Teksty zebrane to pierwsza całościowa edycja dorobku tekstowego Jerzego Grotowskiego, prezentująca jego biografię twórczą i intelektualną zapisaną własnymi słowami.

Członkowie zespołu redakcyjnego tekstów zebranych opowiedzą nam o wyzwaniach, odkryciach i pytaniach z jakimi spotkali się w trakcie prac nad ostatecznym kształtem tomu, który daje wyjątkową możliwość bliższego poznania praktyki, myśli oraz poglądów dotyczących nie tylko teatru i sztuki , ale także różnorodnych zagadnień, z którymi Grotowski mierzył się przez całe życie na poziomie ludzkim, politycznym, społecznym i etycznym.
(W konferencji udział wezmą: Mario Biagini, Thomas Richards, Carla Pollastrelli, Dariusz Kosiński, Agata Adamiecka-Sitek, Igor Stokfiszewski)

Dwadzieścia lat później - rozmowa panelowa to wyjątkowe spotkanie przyjaciół, uczniów oraz osób zainspirowanych metodą Jerzego Grotowskiego, jednego z największych reformatorów teatru XX wieku. Udział w wydarzeniu zapowiedzieli m.in. Peter Brook, Eugenio Barba, Thomas Richards, Ludwik Flaszen, Lech Raczak, Krzysztof Czyżewski, Grzegorz Bral, Piotr Tomaszuk, Jarosław Fret, Wacław Sobaszek, Jan Bernad, Krzysztof Jasiński, Maciej Prus. Podczas dyskusji wraz z widzami zastanowią się nad tym, co z idei Grotowskiego dziś, w dwudziestą rocznicę jego śmierci, może inspirować teatr?