Troje polskich artystów, których sztukę zna cały świat: Alina Szapocznikow, Andrzej Wróblewski i Andrzej Wajda. Trzy różne perspektywy artystyczne, połączone doświadczeniem II wojny światowej. 22 czerwca w Muzeum Śląskim w Katowicach otwarta zostanie najważniejsza wystawa tego sezonu: „Perspektywa wieku dojrzewania. Szapocznikow – Wróblewski – Wajda”. Ekspozycję można oglądać do 30 września 2018 roku. Kuratorką wystawy jest Anda Rottenberg.

Byli niemal rówieśnikami. Alina Szapocznikow (1926) była rówieśnicą Andrzeja Wajdy i o rok starsza od Andrzeja Wróblewskiego (1927). Ich „czas dojrzewania”, ale też ich sztukę, ukształtowała II wojna światowa, w którą wchodzili w początkach nastoletniości. Łączyła ich również przedwczesna strata ojców. Różniło ich wiele. Rzeźby Aliny Szapocznikow, które przyniosły jej paryskie uznanie, były przepełnione biologicznym erotyzmem z jednej strony, i świadomością nieuchronnego przemijania z drugiej. Andrzej Wróblewski swojej popularności nie dożył, zmarł w Tatrach w wieku niespełna 30 lat, pozostawiając po sobie sugestywny i metaforyczny zapis malarski ludzkiej kondycji czasów wojennych. Na tyle sugestywny, że zainspirował obrazy filmowe tworzone przez jego kolegę z uczelni, utalentowanego malarza i rysownika, a późniejszego reżysera – Andrzeja Wajdę.

Grzegorz Małecki - aktor, którego nie da się zamknąć w ramach
Grzegorz Małecki - aktor, którego nie da się zamknąć w ramach

Zobacz również

Dzieła całej trójki w ostatnich kilkunastu latach odczytywane są na nowo, cieszą się niegasnącym zainteresowaniem nie tylko krytyków, ale też publiczności, jednak nigdy nie były prezentowane obok siebie. „Perspektywa wieku dojrzewania. Szapocznikow – Wróblewski – Wajda” będzie pierwszą wspólną ekspozycją trójki najważniejszych artystów powojennej Polski. Ich zestawienie jest również okazją do poszerzenia kontekstu polskiej sztuki powojennej. Wystawa jest wynikiem badań Andy Rottenberg prowadzonych w Berlinie w latach 2015/2016.

Wróblewski – wybitnie inteligentny i przedwcześnie dojrzały – tworzył zaledwie przez 10 lat. Szapocznikow, wsłuchana w swoje ciało, odosobniona w sposobie tworzenia, umierała przez ćwierćwiecze i zanurzała w tej śmierci niemal wszystkie kolejne dzieła. Wajda, któremu dane było żyć najdłużej, powracał do wojny i jej skutków aż do „Powidoków”. Ich dzieła, które prezentuję na wystawie są czymś silniejszym i ważniejszym, niż tylko świadectwem – są substancją zbiorowej wyobraźni – mówi Anda Rottenberg, kuratorka wystawy.

„Echo” Rigamontiego: Pustka, czas i śmierć
„Echo” Rigamontiego: Pustka, czas i śmierć

Zobacz również

Na wystawie zaprezentowanych zostanie 50 prac rzeźbiarskich i rysunków Aliny Szapocznikow oraz tyle samo obrazów, gwaszy, monotypii i rysunków Andrzeja Wróblewskiego. Dzieło Andrzeja Wajdy, poza fragmentami jego filmów, uzupełnią szkice do scenopisów, plakaty i fotosy z planów. Wystawie towarzyszyć będą projekcje filmów dokumentalnych o artystach oraz archiwalny film z przedstawienia „Akropolis” Jerzego Grotowskiego i Józefa Szajny (1962). Prace na wystawie prezentowane są dzięki uprzejmości najważniejszych kolekcji muzealnych i kolekcjonerów prywatnych.

Wystawie towarzyszyć będzie performans Barbary Wysockiej „Szapocznikow – stan nieważkości”, próba przeniesienia motywów dominujących w sztuce Szapocznikow na język teatru. Spektakl będzie można oglądać we foyer Muzeum między 28 a 30 czerwca 2018 roku o godzinie 20:30.

We wrześniu, na zakończenie wystawy, w Muzeum Śląskim odbędzie się wykład poświęcony polskiej sztuce powojennej w kontekście twórczości Aliny Szapocznikow, Andrzeja Wróblewskiego i Andrzeja Wajdy.

Agata Passent. Kobieta analogowa
Agata Passent. Kobieta analogowa

Zobacz również

Wystawa „Perspektywa wieku dojrzewania” potrwa 3 miesiące – można ją oglądać od 23 czerwca do 30 września 2018 roku.

Więcej informacji na stronie: www.muzeumslaskie.pl

Perspektywa wieku dojrzewania.
Szapocznikow – Wróblewski – Wajda
Muzeum Śląskie

ul. T. Dobrowolskiego 1, Katowice
Wernisaż: 22 czerwca 2018 r. / godzina 18:00
Wystawa: 23 czerwca – 30 września 2018 r.
Kuratorka: Anda Rottenberg
Koordynatorka: Magdalena Czerny-Kehl





Specjalne podziękowania dla: Isabelli Czarnowskiej, Herve Loevenbruck, Marty Wróblewskiej, Krystyny Zachwatowicz-Wajda, Piotra Stanisławskiego, Fundacji Andrzeja Wróblewskiego.

Obiekty pochodzą z: Fundacji Andrzeja Wróblewskiego, Galerie de France Catherine Thieck w Paryżu, Galerii Isabelli Czarnowskiej w Berlinie, Galerii Starmach z Krakowa, Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej, Muzeum Lubelskiego w Lublinie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Niepodległości w Warszawie, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum Plakatu w Wilanowie – o. Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki oraz z kolekcji: dr Wernera Jerke, Marin Karmitz, Olgi Stanisławskiej, Piotra Stanisławskiego / dzięki uprzejmości Galerie Loevenbruck w Paryżu i ze zbiorów prywatnych