"Wyzwolenie” w reżyserii Garbaczewskiego w Teatrze Studio. Premiera 9 marca

Jeden z najsłynniejszych dramatów polskiej literatury, „Wyzwolenie” Wyspiańskiego z 1903 r., został zinterpretowany i uwspółcześniony przez jednego z najpopularniejszych młodych reżyserów polskiej sceny teatralnej, autora takich spektakli jak m.in. „Balladyna”, „Poczet królów polskich” czy „Życie seksualne dzikich”. W swojej pracy chętnie sięga do klasyki teatru i prozy, m.in. dzieł Prousta, Gombrowicza, Dostojewskiego, Szekspira czy Słowackiego.

„Widzę się trochę jako sąsiad Wyspiańskiego. W tym spektaklu wspólnie kreujemy przestrzeń znaczeń, związanych z krajem w którym żyjemy, ze wspólną przestrzenią, którą dzielimy. Uważam, że to co pisał Wyspiański jest niezmiernie inspirujące; pozostajemy w dialogu, nie chodzi przecież o to, byśmy pozostawali sobie wierni” - powiedział Garbaczewski podczas poniedziałkowego spotkania z dziennikarzami w stołecznym Teatrze Studio.

Reżyser sięga do tekstu sztuki, wplatając w oryginalny tekst współczesne wątki. Zauważył, że adaptacja zmierza w kierunku „refleksji nad ideą pracy, nad tym jakie role praca zajmuje w naszym życiu, czym jest ten permanentny proces burzenia i budowania, który wytwarza przestrzeń, którą później nazwać możemy zbiorowością”.

„Z pracą zawsze związana była idea rewolucji, dokonywanej poprzez pracę. Wyzwolenie, które wydarza się w Polsce, może równie dobrze wydarzyć się w Madrycie, Paryżu czy Berlinie. Konfliktów dzielących Europę, budujących mury między państwami aktualnie nie brakuje. Wyspiański pisze o określony terytorium, określonym kraju. My chcemy zobaczyć w tym uniwersalną wypowiedź o świecie pełnym podziałów, ale też pełnym ludzi, którzy chcą zjednoczenia, zburzyć mury i optymistycznie patrzeć w przyszłość, która może zjednoczyć nas w pracy”.

Dzieło Wyspiańskiego było wezwaniem do wyzwolenia się z romantycznych mitów, stworzonych przez literaturę i malarstwo XXI-wieczne, które w znaczny sposób ukształtowały świadomość Polaków. „Tak upływa nam życie nasze. Synowie nasi zburzą, co my zbudujemy. Burzymy co zbudowali ojcowie nasi” – pisał Wyspiański. Akcja utworu rozgrywa się w całości na scenie krakowskiego teatru i przedstawia „teatr w teatrze”.

„Opowiadamy o zbiorowości bardziej niż o indywidualnym bohaterze. To pytanie o nasze narodowe ego – zawsze widzimy się w osobie indywidualisty, w Kordianie na samotnej skale. Wychodzę z inspiracji kulturą japońską – chciałbym zobaczyć Polaków jako społeczność, grupę, która potrafi ze sobą współpracować” - podkreślił reżyser.

W spektaklu występują: Marcin Bosak, Agata Góral, Marcin Kowalczyk, Hiroaki Murakami, Tomasz Nosinski, Monika Obara, Anna Paruszyńska, Marcin Pempuś, Bartosz Porczyk, Natalia Rybicka, Paweł Smagała, Krzysztof Strużycki, Andrzej Szeremeta, Monika Świtaj, Robert Wasiewicz, Marta Zięba (gościnnie), Tomasz Wygoda (gościnnie), Ewelina Żak.

Autorką scenografii jest Aleksandra Wasilkowska; kostiumy zaprojektował Sławomir Blaszewski; muzykę skomponował Jan Duszyński; choreografia: Iza Szostak. (PAP)

Sadyzm mesjanistyczny

Okrucieństwo w stosunku do innych, które w wewnętrznym świecie sprawcy wydaje się uzasadnione moralnie. „Sadyzm mesjanistyczny” jest jednym z aspektów skrajnych uprzedzeń etniczno-rasowych i religijnych. Gdy nienawistne uprzedzenia osiągają swój punkt krańcowy, czysta agresja id zaczyna płynąć w żyłach superego. Wyidealizowany obraz samego siebie i egosyntoniczna ideologia sadystyczna zaczynają uzasadniać zachowania antyspołeczne. Myślenie staje się niebezpiecznie usztywnione, a wszelka zdolność do empatii wobec innych zanika. Gdy w takim stanie umysłu pojawia się bodziec w postaci indoktrynacji polityczno-religijnej, przemoc wydaje się wolna od poczucia winy, a nawet na kształt „boski” usankcjonowana. Zabijanie innych staje się sposobem wspierania własnej bezwzględnej megalomanii i stapia się z wyidealizowanym bogiem lub przywódcą, który staje się ucieleśnieniem archaicznego i wszechmocnego superego.

Rodacy La la land Poland! Czas Wyzwolin się zbliża! Czy to, czego potrzebujemy, to rzeczywiście zemsta? Nowy narodowy dramat pt. Najnowsze Wyzwolenie, w skrócie Wyzwolenie, na podstawie arcydzieł mistrzów pióra Stanisława Wyspiańskiego i Stanisława Witkiewicza aka Witkacego, opowiada o życiu mieszkańców San Escobar, a szczególnie o perypetiach mentalnych jednego z nich w wielu osobach obecnego, wybrańca, Florestana Wężymorda aka Konrada. Spektakl ten realizowany jest przez znakomity zespół aktorów Teatru Studio. To pewne, choć niejednokroć zadajesz sobie to słuszne pytanie, jaki to ma związek z moim życiem, z moją pracą lub czymkolwiek innym, choćby nieokreślonym pierwiastkiem, który łączy nas z ludźmi bliskimi (co to jest, co każe mi wypisywać te wszystkie wiadomości do ciebie, listy, słowa rzucane w wir historii, Ola?).

Dlaczego my, obywatele!, mieszkańcy tej z puzzli mapy się nienawidzimy, kiedy powinniśmy jedynie kochać nasze kobiety i naszych mężczyzn, nasze dzieci, bracia i siostry! Pozdrowić sąsiadów, przejechać przez miasto niezatrute smogiem i pyłem, i mgłą znad bagnisk i trzęsawisk marginesu myśli, jak jakaś potworna anomalia odstająca od reszty alabastrowego landszaftu San Escobar (JP2 pisał o patriotyzmie realizującym się wystarczająco w samej miłości do krajobrazu, po cóż coś więcej). Nasze rany są głębokie, ponieważ czujemy głęboko. Ale te namiętności muszą nas kierować ku dobru wspólnemu. Godność pracy musi zostać przywrócona! Godność instytucji i kultury! Sztuki! Wyspiański, którego ingerencje w architekturę narodowych marzeń uśpionych na Wawelu miały rozmach i kolorystykę, Hans Frank czy różni inni uzurpatorzy nie mieli już tego co on gestu, nie mają, posiądą? czy pragną? Wyspiański słowo sztuka pisał przez wielkie S! Też chciałbym, żeby San Escobar było nową Grecją, z Akropolem, documenta, Exarchią zamiast Żoliborza i drzewkami oliwnymi. To raczej urozmaicanie krajobrazu nas łączy, a dzieli niepotrzebna frustracja i brak edukacji, a zatem brak radości, jaką daje wolność, wszelka wolność.

Wyzwolin pragniesz? Po co ci ten mesjanistyczny sadyzm? Na żer? Na żer? Na żer? Myślisz, że dzisiejszego wieczoru harpia czy sęp nie rozszarpie ci wątroby? Ból przemijania jest do złagodzenia, życie może być do wytrzymania, jeżeli odpowiedzialnie realizujesz swoje marzenia, sport, muzyka, turystyka. Ludzie zadowoleni z dobrze wykonanej roboty, to jest widok! Zjednoczeni w rytuale, który natychmiast przynosi ulgę i wolę, by budować i burzyć, burzyć i budować. Znajdź dla siebie sens! No może jak masz alergię na kota, to jest rzeczywiście problem, współczuję, ale może choć jakiś inny zwierz lub rośliny, ej, rośliny są extra! Nie jedz mięsa, wiadomo. Wiem, wiem, jest dużo problemów, ale tym tu poruszanym jest Śmierć i Zmierzch, seks i śmierć, Śmierć, śmierć. A daj spokój, haruję 24h, jestem wypruty, szef w pracy nigdy nie zapytał mnie o zdanie. Przychodzę was wyzwolić? Nie! Ogłosić! Jesteście wolni. Nie wracajmy tam. Patrz przed siebie i nie pisz wiadomości, jak prowadzisz, Ola, proszę. (Krzysztof Garbaczewski)

Reżyseria: Krzysztof Garbaczewski
Scenografia: Aleksandra Wasilkowska
Kostiumy: Sławomir Blaszewski
Muzyka: Jan Duszyński
Video: Robert Mleczko
Reżyseria świateł: Bartosz Nalazek
Choreografia: Iza Szostak

Obsada

Marcin Bosak

Aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i dubbingowy. W 2003 roku ukończył warszawką Akademię Teatralną. Przez prawie dziesięć lat związany był z warszawskim Teatrze Dramatycznym, w którym zadebiutował rolą Ciemnego w spektaklu Piotra Cieplaka Obsługiwałem angielskiego króla (2003). Zagrał tu także w spektaklach Krystiana Lupy z cyklu Persona: Marylin oraz Ciało Simone. Z Teatrem Studio związał się w 2012 roku. Sympatię widzów zyskał jako Podkolesin w Ożenku Iwana Wyrypajewa (2013), a także tytułowy bohater Utalentowanego Toma Ripleya i Ripleya pod ziemiąRadosława Rychcika (2015, 2016). W Studio zagrał również w monodramie na podstawie powieści Jana Wolkersa Rachatłukum (2013). Na dużym ekranie zadebiutował w 1999 roku rolą Oma w filmie Tomasza Tryzyny Czy można się przysiąść. Zagrał w filmach Magdy Piekorz (Pręgi, 2004) i Agnieszki Holland (W ciemności, 2010), a także w kilku serialach telewizyjnych, m.in. w Glinie Władysława Pasikowskiego, Pitbullu Patryka Vegi oraz w Ekipie. Wystąpił również w kilku przedstawieniach Teatru Telewizji.

Agata Góral

Aktorka teatralna i dubbingowa, absolwentka warszawskiej Akademii Teatralnej, którą ukończyła w 2011 roku. Za rolę Lizy w spektaklu dyplomowym Jarosława Gajewskiego na podstawie Braci Karamazowotrzymała nagrodę na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2011). Od 2012 roku należy do zespołu Teatru Studio, w którym zadebiutowała w spektaklu Pawła Passiniego Artaud. Sobowtór i jego teatr. Zagrała m.in. Jean Fordham w Sierpniu Grzegorza Brala (2012), Duniaszę w Wiśniowym sadzieAgnieszki Glińskiej (2013), a ostatnio w spektaklach Szkarłatny płatek i biały Kuby Kowalskiego i Ripley pod ziemią Radosława Rychcika. Wystąpiła także w kilku przestawieniach Teatru Polskiego Radia.

Marcin Kowalczyk

Polski aktor filmowy, laureat nagrody im. Zbyszka Cybulskiego w 2012 roku. Absolwent Szkoły Teatralnej w Krakowie. Zagrał w spektaklu dyplomowym „Babel 2” (nagroda aktorska na XXIX Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi) wyreżyserowanym przez Maję Kleczewską i „Klubie polskim” wystawionym przez Pawła Miśkiewicza w warszawskim Teatrze Dramatycznym. Rola w „Jesteś Bogiem” to jego debiut na dużym ekranie. Zagrał główną rolę w debiucie fabularnym Krzysztofa Skoniecznego Hardkor Disko, którego premiera miała miejsce w 2014 roku.

Hiroaki Murakami

Hiroaki Murakami, absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (klasa mistrzowska prof. Krzysztofa Globisza), aktor teatralny i filmowy. Urodził się 15 listopada 1983 roku w Kumamoto-shi w Japonii. W latach 2010-2012 można go było oglądać na deskach warszawskiego Teatru Dramatycznego, gdzie wcielił się w rolę Fryderyka Chopina w przedstawieniu "Klub polski". Zagrał również w warszawskim Teatrze Capitol, m.in. w spektaklu "Carmen, czyli Sztuka na dziesięć telefonów komórkowych" oraz w filmie "Syberiada polska"

Tomasz Nosinski

Aktor teatralny i telewizyjny. W 2008 roku ukończył krakowską PWST. Występował w Teatrze Nowym w Krakowie, Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach oraz w Teatrze Nowym w Poznaniu. Za rolę króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w spektaklu Caryca Katarzyna Wiktora Rubina otrzymał nagrodę na festiwalu Boska Komedia (2013). Najczęściej współpracuje z Radosławem Rychcikiem. Za role w jego przedstawieniach, m.in. Guślarza w Dziadach, otrzymał kilka nagród. W Teatrze Studio zagrał Richarda Greenleafa w Utalentowanym panu Ripleyu (2015) oraz Bernarda Tuftsa w kontynuacji zatytułowanej Ripley pod ziemią (2016). W sezonie 2016/17 dołączył do zespołu Teatru Studio. Można go także oglądać w serialu telewizyjnym Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego Artyści, w którym zagrał rolę sekretarza Tomasza.

Monika Obara

Aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Studia aktorskie ukończyła w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi w 2004 roku. Debiutowała w Teatrze Polskim w Bydgoszczy tytułową rolą w spektaklu Zbigniewa Brzozy Merylin Mongoł (2004). Od 2006 jest aktorką Teatru Studio. Za jedną ze swoich pierwszych ról w tym teatrze - Klarysę wSłudze dwóch panów w reżyserii Rimasa Tuminasa otrzymała nagrodę Feliksa Warszawskiego. Stworzyła kilka charyzmatycznych postaci, m.in. Johnę w Sierpniu Grzegorza Brala (2012), Żulerię von Mocz w Jak zostałam wiedźmą Agnieszki Glińskiej (2014) czy Panią Fox w Szkarłatnym płatku i białym Kuby Kowalskiego. W 2005 roku wystąpiła w filmie Andrzej Barańskiego Parę osób, mały czas w roli Anny Sobolewskiej. Zagrała również w kilku serialach telewizyjnych, m.in. w Ratownikach, Uwikłanych i Prokuratorze.

Anna Paruszyńska

Aktorka teatralna. Jeszcze jako licealistka wystąpiła w Teatrze im. C.K. Norwida w Elektrze Natalii Korczakowskiej. W 2015 roku ukończyła krakowską PWST. Zagrała w spektaklach dyplomowych reżyserowanych przez Aleksandrę Popławską, Jerzego Trelę i Pawła Świątka. Wystąpiła także w Braciach Karamazow Tomasza Cymermana, przedstawieniu uznanym za najlepsze podczas Forum Młodej Reżyserii w Krakowie w 2013 roku. Na zawodowej scenie zadebiutowała w 2014 roku w spektaklu Marcina Libera Stara kobieta wysiaduje w krakowskim Narodowym Starym Teatrze. Współpracuje z Teatrem IMKA, gdzie można ją zobaczyć w MomotaroTomasza Karolaka oraz w Beniowskim, królu Madagaskaru Pawła Świątka. Od 2016 roku związana jest z Teatrem Studio, w którym w minionym sezonie wystąpiła w spektaklu Kuby Kowalskiego Szkarłatny płatek i białyna podstawie powieści Michela Fabera.

Marcin Pempuś

Aktor teatralny i telewizyjny. W 2008 roku ukończył Wydział Lalkarski PWST we Wrocławiu.Jeszcze w czasie studiów zadebiutował w Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze, z którym związany był do 2009 roku. Krótko występował w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, gdzie został dostrzeżony i wyróżniony za podwójną rolę w spektaklu Moniki Strzępki Niech żyje wojna!!! pokazywanym w ramach Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2010). Wkrótce potem przeniósł się do wrocławskiego Teatru Polskiego. Zagrał tam m.in. w spektaklach Krystiana Lupy (Poczekalnia. 0, Wycinka), Jana Klaty (Titus Andronicus, Termopile Polskie) oraz Moniki Strzępki (Tęczowa Trybuna 2012, Courtney Love). W 2015 roku pojawił się w Dziadów części III Michała Zadary. W zespole STUDIO od listopada 2016. Występuje w Berlin Alexanderplatz (premiera 27 stycznia 2017) w reż. Natalii Korczakowskiej.

Bartosz Porczyk

Aktor teatralny i telewizyjny. W 2002 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Teatralną i Telewizyjną w Łodzi. Debiutował na scenie w sztuce Amadeus Waldemara Zawodzińskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (2001). Po ukończeniu studiów współpracował przez kilka lat z Teatrem Muzycznym Capitol, po czym w 2006 roku związał się z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Grał w spektaklach Jana Klaty, Wiktora Rubina i Łukasza Twarkowskiego. W 2006 roku we współpracy z Natalią Korczakowską stworzył monodram Smycz, za który otrzymał m.in. główną nagrodę dla najlepszej roli męskiej na Fringe Festival w Dublinie. Zagrał także Gustawa-Konrada w trzyczęściowym spektaklu Michała Zadary Dziady (nominacja do PASZPORTÓW POLITYKI). Jego rola została doceniona zarówno przez jurorów 39. Opolskich Konfrontacji Teatralnych, jak również zespół Miesięcznika „Teatr”, który przyznał mu Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza. Wielokrotnie nagradzany za różne kreacje, w 2011 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Ostatnio współpracował głównie z Michałem Zadarą i jego organizacją CENTRALA, m.in. przy teatralno-muzycznym projekcie Orestes. Zwycięzca grand prix Przeglądu Piosenki Aktorskiej. Od października 2016 roku należy do zespołu Teatru Studio, w którym zagrał miedzy innymi główną rolę w spektaklu Natalii Korczakowskiej Berlin Alexanderplatz.

Natalia Rybicka

Aktorka teatralna i filmowa. W 2010 roku ukończyła warszawską Akademię Teatralną. Początkowo występowała w Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie zagrała m.in. Ofelię w Hamlecie w reżyserii Macieja Englerta. W 2012 roku znalazła się w zespole Teatru Studio. Jeszcze w tym samym roku wystąpiła w Annie Kareninie Pawła Szkotaka, Wichrowych Wzgórzach Kuby Kowalskiego oraz Wiśniowym sadzie Agnieszki Glińskiej. Za udany początek pracy na tej scenie została uhonorowana Nagrodą im. Leona Schillera przyznawaną przez ZASP. Obecnie można ją oglądać w dwóch spektaklach Radosława Rychcika: Utalentowany pan Ripley orazRipley pod ziemią. Pierwszym filmowym sukcesem aktorki była rola Irenki wŻurku Ryszarda Brylskiego, który został uznany za jeden z najciekawszych obrazów festiwalu w Gdyni w 2003 roku. Wystąpiła również w ChrzcieMarcina Wrony (2010), Syberiadzie polskiej Janusza Zaorskiego (2013), a ostatnio w filmie Janusza Majewskiego Excentrycy czyli po słonecznej stronie lustra (2015).

Paweł Smagała

Paweł Smagała aktor superformatywny, obywatel, ojciec rocznik 81,urodzony w Chełmie 22-100.Ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie na Wydziale Aktorstwo Dramatyczne w '07. Stypendium Erasmus w Instytut del Teatro w Barcelonie w 2005. Współpracuje m.in z Krzysztofem Garbaczewskim i Michałem Borczuchem jako aktor w spektaklach dramatycznych. Brał udział w tworzeniu spektakli Odyseja, Iwona Księżniczka Burgunda w Teatrze Kochanowskiego w Opolu, Życie Seksualne Dzikich w Teatrze Nowym w Warszawie, Opery Solaris Zwycięstwo Słońcem w Operze Narodowej w Warszawie (reż. K. Garbaczewski) oraz w Faust w Teatrze Dramatycznym w Bydgoszczy i Paradiso w Teatrze Nowym w Warszawie (reż. Michał Borczuch). W 2006 roku brał udział w serii performance "Dominion" Juana Moreya w Terrassie. Współpracuje z Kają Kołodziejczyk przy operze V edycji Krzanowskiego w Centrum Sztuki Współczesnej. W 2012 roku tworzył projekt Wrestless w SIN w Budapeszcie. W 2016 roku tworzył spektakl Locus Solus w Volksbuhne w Berlinie. Od 2016 roku związany z TR Warszawa.

Krzysztof Strużycki

Aktor teatralny i dubbingowy. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie w 1979 roku. Od tego czasu związany jest z Teatrem Studio. Występował tu w spektaklach Jerzego Grzegorzewskiego, Jerzego Kaliny, Zbigniewa Brzozy oraz w dwóch produkcjach Oskarasa Koršunovasa zrealizowanych na tej scenie (Bam, Sanatorium pod Klepsydrą). Zagrał m.in. w Działaniach ubocznych Allena w reżyserii Adama Hanuszkiewicza (1988) iDantem 1992 Józefa Szajny. Stworzył także postać ponurego i tajemniczego Brighelli w Słudze dwóch panów Rimasa Tuminasa (2006). W latach 1980–2008 jako aktor dubbingowy brał udział w ponad dwustu produkcjach, podkładając głos w bajkach i filmach dla dzieci takich jak Smerfy, Muminki, Pinokio, Przygody Olivera Twista czy Król Maciuś Pierwszy.

Andrzej Szeremeta

Aktor teatralny i telewizyjny. W 1994 roku ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Za rolę Leona w dyplomie O, beri-beri wg Witkacego w reż. Wiesława Komasy otrzymał wyróżnienie na XII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Zagrał Teatrze Telewizji m.in. w spektaklach Krzysztofa Warlikowskego (Poskromienie złośnicy, 2005), Filipa Zylbera (Wilk Kazański, 1995), Wojciecha Nowaka (Golden Joe, 2000), Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej. Jako aktor filmowy współpracował z Jerzym Kawalerowiczem (Quo vadis, 2001), Filipem Zylberem (Egzekutor, 1999). W zespole STUDIO od listopada 2016. Występuje w Jaskinii w reż. Arka Tworusa i Berlin Alexanderplatz (premiera 27 stycznia 2017) w reż. Natalii Korczakowskiej.

Monika Świtaj

Aktorka teatralna i filmowa. Jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, którą ukończyła w 1984 roku, oraz Studium im. Maxa Reinhardta w Wiedniu w zakresie tańca jazzowego i śpiewu. Początkowo występowała w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, od 1985 roku należy do zespołu Teatru Studio. Grała m.in. w spektaklach Jerzego Grzegorzewskiego, Adama Hanuszkiewicza i Zbigniewa Brzozy. W ostatnich latach wystąpiła w Czarnobylskiej modlitwie Joanny Szczepkowskiej oraz wRewizorze Nikołaja Kolady. Na ekranie zadebiutowała w serialu dla dzieci Przybłęda (reż. Włodzimierz Haupe, 1984). Zagrała także w ponad trzydziestu filmach oraz w kilku serialach, m.in. w Ekstradycji i Skazanych.

Robert Wasiewicz

Absolwent PWST w Krakowie na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu. W latach 2009-2012 gościnny tancerz Śląskiego Teatru Tańca. Pracuje zarówno z reżyserami, jak i choreografami otwartymi na różne formy i gatunki twórcze. Współpracował m.in. z Natalią Korczakowską (Dziady III,Teatr Dramatyczny w Białymstoku), Krzysztofem Garbaczewskim (Podwórko, Festiwal Łódź IV Kultur), Michałem Borczuchem (Faust, Teatr Polski w Bydgoszczy), Tomaszem Rodowiczem i Marcinem Cecko (Muzg, Teatr Chorea), Martą Ziółek (Zrób siebie, Komuna Warszawa) i Kają Kołodziejczyk (Tit Anic, TR Warszawa). Laureat nagrody aktorskiej na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2012) i stypendysta Alternatywnej Akademii Tańca w Poznaniu (2013). Stworzył kilka własnych projektów z warszawską młodzieżą. Od 2016 roku związany ze Studio, w którym w minionym sezonie wystąpił w spektaklu Natalii Korczakowskiej Wyznawca.

Marta Zięba (gościnnie)

Aktorka teatru Polskiego we Wrocławiu. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Ma na sowim koncie wiele ról w spektaklach Krzysztofa Garbaczewskiego (Nirvana, Biesy, Kronos), Krystiana Lupy, Moniki Pęcikiewicz, Michała Zadary i Natalii Korczakowskiej. W latach 2000-2010 była aktorką Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, gdzie m.in. wystąpiła w przedstawieniach Mai Kleczewskiej, Piotra Kruszczynskiego, Pawła Dampca i Natalii Korczakowskiej. Laureatka złotego Jerzyka 2002 dla najlepszej wałbrzyskiej aktorki. Stale gra w filmach i serialach telewizyjnych.

Tomasz Wygoda (gościnnie)

Absolwent Wydziału Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach. Oprócz wieloletnich zajęć z tańca współczesnego, tańca butoh czy contact improwizacji, uczył się również u aktorów Jerzego Grotowskiego: Reny Mireckiej i Zygmunta Molika oraz na warsztatach Teatru Pieśń Kozła. W latach 1997-2003 tańczył w Śląskim Teatrze Tańca w Bytomiu
Występował m.in. w spektaklach: Jacka Łumińskiego i Konrada Drzewieckiego, Henrietty Horn i Paula Claydena. Tańczył gościnnie w nowojorskim Battery Dance Company Jonathana Hollander. Występował w spektaklach Pawła Mickiewicza (Niewina), Michała Zadary (Fedra), Krystiana Lupy (Zaratustra, Factory 2), Krzysztofa Warlikowskiego (Oczyszczeni, Teatr Współczesny we Wrocławiu, Teatr Polski w Poznaniu, TR Warszawa), Agnieszki Olsten (Lincz, Samsara Disco, Teatr Polski we Wrocławiu) i Krzysztofa Garbaczewskiego (Kamienne niebo zamiast gwiazd, Nowy Teatr w Warszawie), Natalii Korczakowskiej (Wyznawca, Berlin Alexanderplatz Teatr Studio). Jest autorem choreografii do: Medeamaterial, Zagłady domu Usherów (reż. B. Wysocka, TW-ON), Orestei (reż. M. Zadara, TW-ON) oraz La libertà chiama la libertà (reż. Zadara/Knapik, Opera Wrocławska), Jakoba Lenza, Halki (reż. N. Korczakowska, TW-ON), Pierścienia Nibelunga (Gergiev/Tsypin/Zeldin, Teatr Maryjski Petersburg/Covent Garden London).

Przygotował również choreografię do spektakli m.in: Mikołaja Grabowskiego i Jana Peszka, Moniki Pęcikiewicz, Wiktora Rubina i Mai Kleczewskiej, Jana Englerta. Z Mariuszem Trelińskim pracował nad: La Bohème(Opera w Waszyngtonie), Borysem Godunowem (Wilno, Teatr Wielki - Opera Narodowa), Królem Rogerem, Alekiem i Jolantą (Teatr Maryjski), Orfeuszem i Eurydyką (Opera w Bratysławie, TW-ON,Tel Aviv Opera),Traviatą, Turandot (TW-ON, Savonlinna Opera Festival), Manon Lescaut (TW-ON, La Monnaie, Cardiff), Boulevard Solitude (Cardiff), Latającym Holendrem (TW-ON), Madame Butterfly (Szczecin), Powder Her Face(TW-ON, La Monnaie) oraz Jolantą i Zamkiem Sinobrodego (TW-ON, Metropolitan Opera), Salome (Praga, Warszawa) i Tristanem i Izoldą (Metropolitan Opera, Teatr Wielki - Opera Narodowa, Festspielhaus Baden-Baden).

Ewelina Żak

Aktorka teatralna i telewizyjna. W 2001 roku ukończyła warszawską Akademię Teatralną. Za rolę Marii Grekow w spektaklu dyplomowymPłatonow Agnieszki Glińskiej otrzymała wyróżnienie na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2001). Występowała na kilku warszawskich scenach aż do 2008 roku, kiedy to związała się z Teatrem Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Grała m.in. w spektaklach Natalii Korczakowskiej, Krzysztofa Garbaczewskiego, Weroniki Szczawińskiej, Piotra Ratajczaka i Radosława Rychcika. Stworzyła także poruszającą kreację w krakowskim spektaklu Michała Borczucha Wszystko o mojej matce, uznaną przez kilku krytyków za najlepszą rolę kobiecą w sezonie 2015/2016. Do zespołu Teatru Studio dołączyła w sezonie 2016/17. Wystąpiła także w kilku filmach i serialach.

Spektakl jest koprodukcją Festiwalu Nowe Epifanie / Gorzkie Żale 2017