Sztukę mołdawskiego dramaturga Maciej Englert oprawił w poetycką konwencję urzekającą szczerością, prostotą, liryczną postacią Marii (Marta Lipińska) i wyrazistymi rolami Jana Englerta i Henryka Borowskiego. W czasach, gdy dominowała hodowla ludzi w laboratorium ZSRR, Druce`a interesował człowiek i te ludzkie prawdy, do których system nie ma dostępu.
Reżyser z aktorami wsparł ten niezwykły humanizm i wzbogacił go o własne zadziwienie człowiekiem.
Teatr zaproszono na występy gościnne w MCHAT; były to lata 70-te i mołdawska sztuka (zaanektowana w poczet radzieckiej dramaturgii) została przez władze odebrana jako niepokorna, a szczególny popłoch aktywu wywołały piosenki Agnieszki Osieckiej (z muzyką Seweryna Krajewskiego), zwłaszcza: „Nie warto umierać na baczność”. Druce rychło dostał zakaz publikacji, co uplasowało go niebawem w gronie dysydentów. Po upadku ZSRR został ministrem kultury Moldowy.
W trzecią rocznicę śmierci Konrada Swinarskiego jury Nagrody Jego Imienia uznało „Największą świętość” za najwybitniejszą sztukę sezonu 1977/78 i przyznało Nagrodę im. Konrada Swinarskiego Maciejowi Englertowi.
Twórcy
- Autor Ion Druce
- Przekład Grażyna Strumiłło-Miłosz
- Reżyseria Maciej Englert
- Scenografia Marek Lewandowski
- Teksty piosenek Agnieszka Osiecka
- Muzyka Seweryn Krajewski
Obsada
- Kelin Ababij - Henryk Borowski
- Maria - Marta Lipińska
- Michaj Gruja - Jan Englert
- Sandu - Stanisław Górka
- ponadto: Maria Mamona, Joanna Szczepkowska, Wojciech Kosiński, Cezary Morawski, Ryszard Olesiński, Marcin Troński, Wojciech Wysocki, Wiesław Zanowicz (Gabriela Kownacka, Paweł Wawrzecki, Ryszard Peryt)