Jego przyjazd do Poznania 26 grudnia 1918 r. stał się iskrą dla wybuchu powstania wielkopolskiego. Niedługo później, jako szef rządu i minister spraw zagranicznych, Paderewski podpisał w imieniu Polski traktat wersalski –zapewniając jej korzystną granicę zachodnią.
Muzykę studiował w Warszawie, potem w Berlinie i Wiedniu. Debiut na wielkiej scenie w Paryżu w 1888 r. okrzyknięto sensacyjnym i nieziemskim. Podobała się jego gra, ale i artystyczne emploi, które czarowało zwłaszcza panie. Muzyczna kariera przyniosła mu sławę i pieniądze, które wykorzystał dla Polski.
W 1910 r. sfinansował odsłonięcie pomnika grunwaldzkiego w Krakowie, a po wybuchu I wojny światowej stworzył Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Organizował wiece i spotkania połączone z koncertami, podczas których promował sprawę polską. Mówi się, że to dzięki niemu wśród słynnych 14 punktów prezydenta Wilsona, określających warunki przyszłego pokoju, znalazł się także ten dotyczący niepodległejPolski. Przede wszystkim jednak Paderewski zdołał w kluczowym momencie odzyskania niepodległości pogodzić zwaśnione stronnictwa (sam nie identyfikował się z żadnym i mówił, że wierny jest jedynie Polsce). Muzyka była dla niego ważnym nośnikiem narodowej kultury. Nie wypada nie wspomnieć jego „Fantazji polskiej” na fortepian iorkiestrę, „Symfonii h-moll” zw. Polonia czy ludowych „Tańcówpolskich”.
Zobacz, kto jeszcze znalazł się na naszej liście:
Lista 100. Ludzie Niepodległości
Lista 100. Ludzie Niepodległości

Zobacz również