"Biesy", "Proces" i Oriana Fallaci. Rusza nowy sezon w Studio teatrgalerii

reżyseria: Agnieszka Olsten
tłumaczenie: Andrzej Szulc
scenariusz: Agnieszka Olsten, Sławomir Rumiak
scenografia: Sławomir Rumiak
kostiumy: Andżelika Józefczyk
reżyseria światła: Robert Mleczko
muzyka: Kuba Suchar
asystent reżysera: Mariusz Sybilla

obsada: Dominika Biernat, Agnieszka Kwietniewska (gościnnie), Monika Obara, Dominika Ostałowska, Anna Paruszyńska, Marcin Pempuś, Bartek Porczyk, Krzysztof Zarzecki
premiera 20 października 2017 r.

Spektakl na podstawie głośnej powieści Doris Lessing, laureatki Nagrody Nobla z roku 2007. Dobra terrorystka w reżyserii Agnieszki Olsten jest pierwszym wystawieniem tego dzieła w Polsce.

Doris Lessing o swojej powieści powiedziała: „Pomyślałam, że ciekawie byłoby napisać historię grupy amatorów, osób niekompetentnych, którzy zamierzają podłożyć bombę. Miałam główną bohaterkę, bo znam kilka osób podobnych do Alice - tej mieszanki matczynej miłości, troski o wieloryby, foki i środowisko, która w tym samym czasie potrafi powiedzieć: „nie można zrobić omletu bez rozbijania jajek" i która bez mrugnięcia okiem może rozważać zabicie dużej ilości osób. Im więcej o tym myślałam, tym bardziej stawało się to interesujące. No więc miałam ją, miałam jej chłopaka i z grubsza wiedziałam, jakich potrzebuję ludzi. Chciałam różnorakich bohaterów, więc wymyśliłam parę lesbijek. Ale wtedy zainteresowały mnie postaci, które pojawiły się same z siebie, jak Faye. Potem Faye zmieniła się w osobę destrukcyjną, co mnie zaskoczyło. Mały facecik Philip pojawił się ot tak: usłyszałam wtedy o niezwykle drobnym młodym człowieku, lat dwadzieścia jeden, może dwadzieścia dwa który nie miał pracy i któremu pracę zawsze proponował urząd zatrudnienia. Na przykład załadunek na ciężarówki bardzo ciężkich roli papieru! Więc nieustannie co trzy dni wylatywał z roboty. Można pomyśleć, że to szaleńcy. Myślę, że to dość zabawna książka. Odczytuję tę książkę też jako opowieść o domu, jego idei, rzeczach, które nas otaczają, o codziennym krzątactwie i całym tym bajzlu, bajzlu - w którym w przypadkowy sposób rodzi się impuls do stanięcia przeciwko.”

- H e j, j a k s i ę r z e c z y m a j ą ?
- D z i ę k i , w p o r z ą d k u .

W spektaklu Agnieszki Olsten i Sławomira Rumiaka gra toczy się pomiędzy
r z e c z a m i i l u d ź m i. Miejscem jest dom. Stawka jest wysoka.

„Dobra terrorystka. Poradnik kulinarny” nieco na wzór „The Anarchist Cookboook” Williama Powella jest zbiorem przepisów, jak z domowych przedmiotów codziennego użytku zbudować pokojowe, „dobre” narzędzia do podminowania systemu lub – odwrotnie – do czerpania z niego rozlicznych radości, do stawania się systemu ukontentowanym beneficjentem.

Martha Rosler, artystka-feministka, autorka „Semiotics of the Kitchen” i „House Beautiful: Bringing the War Home”, pisała: „Coraz bardziej odsyłani jesteśmy do szukania spełnienia w „życiu prywatnym”, które zostało przedefiniowane w kategoriach kupna i konsumpcji. (…) Nasz sposób organizacji gospodarczej, w którym ludzie wydają się mniej ważni od rzeczy, które produkują, skłania nas do stawiania rzeczywistości na głowie poprzez przypisanie aury życia rzeczom i odebranie jej ludziom.”

„Dobra konsumpcyjne stały się nowym opium dla ludu.” – inaczej nazywa to Joseph Heath.

Czy zatem dom, ten nasycony opiatami prywatny porządek nagromadzonych rzeczy,
z jego wygodami, przytulnością i poczuciem bezpieczeństwa usypia naszą czujność?
Jeśli dom, jak w powieści Doris Lessing, to anarchistyczny squat wypełniony amatorskimi pomysłami na lepszy ład świata, p o r z ą d e k r o z j e ż d ż a s i ę ,
r z e c z y m a j ą s i ę i n a cz e j…

reżyseria, adaptacja, scenografia, światło: Krystian Lupa
muzyka: Bogumił Misala
kostiumy: Piotr Skiba
wideo: Bartosz Nalazek
obsada: Bożena Baranowska, Maciej Charyton, Małgorzata Gorol, Anna Ilczuk, Mikołaj Jodliński, Andrzej Kłak, Dariusz Maj, Michał Opaliński, Marcin Pempuś, Halina Rasiakówna, Piotr Skiba, Ewa Skibińska, Adam Szczyszczaj, Andrzej Szeremeta, Wojciech Ziemiański, Marta Zięba, Ewelina Żak
partner: Teatr Polski w Podziemiu
koproducenci: Nowy Teatr, Teatr Powszechny, STUDIO teatrgaleria i TR Warszawa, Printemps des Comédiens w Montpellier, Odéon-Théâtre de l'Europe w Paryżu, Festival d’Automne w Paryżu, La Filature - Scène nationale w Miluzie, Théâtre du Nord w Lille

Premiera 15 listopada 2017

Pierwotnie „Proces” miał mieć premierę w listopadzie 2016 roku w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Prace nad spektaklem zostały przerwane wskutek zmiany dyrekcji Teatru Polskiego bez uszanowania głosu zespołu artystycznego.

Nie chcemy, by praca i energia, które zostały już włożone w przygotowanie tego przedstawienia, uległy roztrwonieniu. Wspólnie pragniemy stworzyć przestrzeń wolności, pozwalającą artystom przemawiać w nieskrępowany sposób.

Powinniśmy dowiedzieć się, kim dla Polaków i Europejczyków jest dzisiaj bohater „Procesu” i jak zobaczy tę postać jeden z najwybitniejszych reżyserów współczesnego teatru. W obliczu kryzysu wartości europejskich, zagrożenia wolności osobistej chcemy, by ten spektakl, będący międzynarodową koprodukcją, był wspólnym głosem w sprawie przyszłości.

Dlatego Nowy Teatr, Teatr Powszechny, STUDIO teatrgaleria, TR Warszawa i Le Quai - Centre Dramatique National w Angers oraz dzięki wsparciu finansowemu Miasta Stołecznego Warszawy i pięciu koproducentów francuskich, podjęli się doprowadzenia tego wyjątkowego projektu do końca. Premiera spektaklu odbywa się przy wsparciu finansowym Miasta Stołecznego Warszawy.

reżyseria: Zbigniew Brzoza
scenografia: Zbigniew Brzoza
muzyka: Jacek Grudzień
światło: Dariusz Zabiegałowski
projekcje: Anna Zuzanna Błaszczyk

obsada: Ewa Błaszczyk
Premiera 24 listopada 2017 r.

Monodram Ewy Błaszczyk. Fallaci, jedna z najbardziej wszechstronnych, wyrazistych i „słyszanych” dziennikarek swojej epoki, tłumaczyła zawsze, że pisze o wojnie, bo wojna odsłania w ludziach to, co jest prawdziwe, obnaża ich piękno i brzydotę, głupotę i inteligencję, tchórzostwo i odwagę. Mówiła, że rozumie ludzi lepiej w stanie wojny niż w czasie pokoju. Rozmawiała i pisała wywiady z bohaterami i dyktatorami, królami i głowami państw. Pokazywała, jak tworzy się historia, bezlitośnie obnażała słabości.

Fallaci to także jedna z nielicznych europejskich bohaterek życia publicznego, której biografia nierozerwalnie splata się z ostatnimi 27 latami polskich przemian ustrojowych. Inspiracją dla monodramu były również intymne fragmenty Listu do nienarodzonego dziecka. Tym razem o wojnie osobistej. To bolesna rozmowa z kimś, kto nie istniał. To spowiedź, a zarazem próba pogodzenia się ze światem i z samą sobą. O najtrudniejszym doświadczeniu opowiada już nie tylko rewolucjonistka, ale przede wszystkim kobieta.

scenariusz i adaptacja: Adam Radecki i Natalia Korczakowska
reżyseria: Natalia Korczakowska
scenografia: Olga Mokrzycka- Grosspiere,
reżyseria światła: Bartosz Nalazek
kostiumy Marek Adamski

obsada: Marcin Bosak, Stanisław Brudny, Irena Jun, Tomasz Nosiński, Monika Obara, Anna Paruszynska, Bartek Porczyk, Halina Rasiakówna, Andrzej Szeremeta,
Robert Wasiewicz, Krzysztof Zarzecki , Mirosław Zbrojewicz, Ewelina Żak
Premiera 20 stycznia 2018

Po adaptacji „Berlin Alexanderplatz” Natalia Korczakowska znów sięga po wielką literaturę, klasykę powieści społecznej. Niebezpiecznie aktualną.

Jakiekolwiek jest imię Idola - Lenin, Stalin, Hitler, Mao - tyran to zawsze karykatura zdewaluowanego Ojca. Absurdalni bojownicy rzucają się w wir masakry, by samemu pozostać przy życiu - tak mnożą się zbrodnie będące ojcobójstwami. Strażnicy ze stalinowskich łagrów, oprawcy Szoa, czerwoni gwardziści Mao, z błogosławieństwem swoich Partii mordują nie tylko własnych królów, ale również własne rodziny - bredzą o nowych początkach. Biesy, demony chcą zaszczepić w naszych głowach myśl, że zabójstwo przestało być zabójstwem i że jesteśmy wolni, zupełnie wolni aż po upojenie zabijania siebie i innych. To lekcja totalitaryzmu i nauka nieszczęścia. Czytajmy zatem, co mówi Aleksy Kiryłow, proroczy bies Dostojewskiego: "Człowiek właśnie dlatego był dotąd tak biedny i nieszczęśliwy, że bał się urzeczywistnić najdoskonalszą postać swojej woli; używał jej tylko pokątnie, jak uczniak. Jestem okropnie nieszczęśliwy, bo okropnie się boję. Zacznę, i otworzę drzwi. To dzięki swej woli mogę okazać w najdoskonalszej postaci swoje nieposłuszeństwo i swoją wolność. Zabijam siebie, żeby udowodnić swoje nieposłuszeństwo i swoją nową wolność".

reżyseria: Radek Rychcik
scenografia i kostiumy: Anna Maria Kaczmarska
Video i muzyka: Michał i Piotr Lis

obsada: zespół STUDIO teatrgalerii
Premiera 17 marca 2018

"Kartoteka" Tadeusza Różewicza to tekst kanoniczny, a jego kanoniczność zaklęta jest w formie, która jest wiecznie otwarta. Pisana w dobie przedtelewizyjnej i przedinternetowej wydawać się może anachroniczna, gdyż poeta posługuje się w niej znaną mu formą identyfikacji osobistej opartej na rubrykach, fiszkach, katalogach i archiwach. Posługuję się urzędniczą kartoteką, którą trzeba wypełnić informacjami o sobie. To bardzo realne doświadczenie bezrobotnego.

Żyjemy w dobie emancypacji od takiego przymusu identyfikacji. Wszczepiamy sobie pomiędzy kciuk, a palec wskazujący elektroniczne chipy, które pełnią funkcje kluczy i kart płatniczych. Jesteśmy kodem identyfikowanym przez skan gałki ocznej, czy odcisk kciuka. To w naszym DNA i w naszych genach zapisane są dane z informacjami o naszej niepowtarzalności, które w przyszłości wyświetlą się jak film i opowiedzą naszą historię. Czy w czasie, gdy czas jest względny i w przestrzeni, w której nie wiemy, czy jest realna, potrzebujemy jeszcze słów, które pragną wyrazić rozpacz nieokreślenia, braku tożsamości i odrzucenia. To bardzo realne doświadczenie uchodźcy.

Kartoteka Różewicza funduje widzowi jakże znany obraz pokoju Bohatera, przez który „przechodzi ulica“ przepełniona głosami. Te głosy są rozszczepione i zwielokrotnione. Obraz tego doświadczenia jest doświadczeniem rozbitego zwierciadła, czyli obrazu świata i historii, której nie da się scalić. To doświadczenie jest strukturą Różewiczowskiej Kartoteki. Na tym polega jej otwarta forma. Nie jest, albo nie musi być biografią tylko jednego pokolenia, jej potencjał jest uniwersalny. To forma, która zawsze zwrócona jest ku przyszłości. Jest jak sonda wyrzucona w kosmos, która przebywszy lata świetlne, wraca do nas z danymi, które nigdy nie będą aktualne i które trudno nam będzie zinterpretować. W tym sensie Kartoteka jako próba zapisania doświadczenia ludzi, którzy żyją „tu i teraz“ „na tej ziemii“ jawi się jako projekt zawsze spóźniony wobec rzeczywistości, którą opisuje. Paradoksalnie Kartoteka staje się wówczas zawsze nieukończonym projektem z gatunku science-fiction.

scenariusz i reżyseria: Michał Zadara
współpraca: Allen Kuharski

występuje: Michał Zadara
Premiera 12 kwietnia 2018

Pełna inscenizacja dramatu Słowackiego - wykonana przez samego reżysera bezpośrednio w wyobraźni widza. Na scenie jest tylko reżyser, który odgrywa całe sceny, opowiada fabułę, tłumaczy konteksty, cytuje teksty teoretyczne, puszcza filmy i muzykę - tak jak dobrze przygotowany reżyser na pierwszej próbie. To mieszanka inscenizacji, wykładu, anegdot i multimediów, to wreszcie osobista spowiedź artystyczna Michała Zadary. I tak jak po udanej pierwszej próbie, aktorzy wychodzą zarażeni ideą reżysera, tak tutaj widzowie wynoszą z teatru ze sobą, w swojej wyobraźni, kształt inscenizacji "Snu srebrnego Salomei".

Praca nad inscenizacją dramatu Słowackiego będzie skupiona na uważnym czytaniu tekstu oraz jego analizach - literackiej, historycznej, politycznej, biograficznej. Reżyser Michał Zadara i dramaturg Allen Kuharski opracują osobistą podróż przez ten dramat, opowiadający brutalną historię wojen na kresach.

Celem twórców jest stworzenie scenariusza, który pozwoli sensownie opowiedzieć widowni zarówno młodej jak i dojrzałej, na czym polega ten dramat, wyjątkowość Słowackiego jako dramaturga oraz znaczenie tego dramatu dla współczesności. Michał Zadara jak żaden inny polski reżyser zgłębia skrajny świat polskich dramatów romantycznych. Poświęcił dużą część swojego zawodowego życia na studiowanie i inscenizowanie dzieł największych poetów romantycznych. W “Śnie srebrnym Salomei” widzowie usłyszą głos samego Zadary, nie przefiltrowany przez aktorów. Reżyser sam odegra sceny i opowie, co dla niego jest ważne w tej literaturze. Po raz pierwszy będzie mówił sam ze sceny. Może to być jego najbardziej osobiste spotkanie z literaturą romantyczną.

reżyseria: Michał Borczuch
scenariusz, dramaturgia: Tomasz Śpiewak

obsada: zespół STUDIO teatrgalerii
Premiera: 26 kwietnia 2018

Autorski spektakl oparty na przepisanych przez Tomasza Śpiewaka komediach greckich Arystofanesa (Żaby, Chmury) oraz inspirowany żywotem filozofów starożytnych. Próba spojrzenia na nasze korzenie, na dziedzictwo greckie. Dwie idee które zajmują twórców spektaklu to – piękna i dobra rozumiane jako jedno słowo Kalokagathia.

Słowo, które pojawia się u Homera, potem u Salona, u Tukidydesa, aż w końcu u Platona i Arystotelesa. Żywe słowo, które filozofowie objaśniają, a nie wymyślają; słowo które wyraża ideę kompletnej osobowości człowieka, który rodzi się nieprzystosowany do życia i który, aby rozwinąć w nim to, co najbardziej ludzkie, musi się nauczyć życia, które będzie na jego miarę. Może osiągnąć to na drodze wychowania.

Druga idea to - relacja dorosłego mężczyzny i chłopca, mistrza i ucznia, jako jeden z fundamentów kultury greckiej i jako podstawa systemu edukacyjnego i część inicjacji w dorosłość i życie społeczne.

Spektakl czerpie ze źródeł filozoficznych, ale odbija się w rubaszności komedii Arystofanesa. To nie filozoficzny esej, ale przefiltrowany przez współczesną wrażliwość (zderzając klasyczne teksty z doświadczeniami własnymi aktorów i materiałami dokumentalnego researchu ) obraz cywilizacji, która dała początek współczesnej demokracji i umowom społecznym.

przełom maja i czerwca 2018

STUDIO powraca do awangardowej tradycji zapoczątkowanej przez Józefa Szajnę. Teatrgaleria łączy różne dziedziny sztuki, a także związane z nimi środowiska twórcze, zachowując przy tym prymat teatru dramatycznego.

Idee te realizuje w praktyce projekt stałej scenografii na jednej ze scen. Scenografia staje się w ten sposób autonomicznym dziełem sztuki wystawionym w przestrzeni teatru. W każdym sezonie, w wybranej przestrzeni teatru, tworzona jest stała instalacja zaprojektowana przez współczesnego artystę, w której pracują kolejno wybrani reżyserzy.

W sezonie 2016/17 projekt „Izolatka”, na scenie Modelatornia, zrealizowali Nicolas Grospierre i Olga Mokrzycka-Grospierre. W tym sezonie do współpracy zaprosiliśmy Daniela Burena - jednego z najważniejszych francuskich artystów współczesnych i teoretyków sztuki.

Buren jest twórcą terminu i praktyki « in situ » . Dzieło powstaje w krytycznej relacji z konkretnym miejscem. Trwa tyle czasu, ile jest poddane widzeniu. Termin, którego Buren używa wobec swojej pracy - to utile visuel, czyli narzędzie wizualne. Poszczególna praca nie może być przetransportowana gdzie indziej, ani użyta do innych celów, niż zadecydował artysta. Dzieło trwa dokładnie tyle czasu, ile trwa jego wystawa. Każda wystawa Burena jest zatem nowym dziełem.
Anka Ptaszkowska, fragm. tekstu Kim jest Daniel Buren?

Współpraca California Institute of the Arts, jednej z najważniejszych (obok Black Mountain College) amerykańskich interdyscyplinarnych uczelni artystycznych i STUDIO teatrgalerii zainicjowana została podczas wizyty w Warszawie rektora uczelni Travisa Prestona w 2017 roku. Preston zainteresował się ideą odnowy tradycji awangardy, zapoczątkowanej w STUDIO przez nową dyrektor artystyczną Natalię Korczakowską.

Pierwszym etapem planowanej współpracy jest przygotowanie w STUDIO w 2018 roku interdyscyplinarnego projektu łączącego teatr, sztuki wizualne i muzykę wspólnie przez studentów i artystów CalArts oraz aktorów STUDIO. Projekt, nad którym opiekę artystyczną obejmie Travis Preston, będzie próbą twórczej odpowiedzi na tradycję i przestrzenie STUDIO.

Drugim etapem współpracy jest przygotowanie w Los Angeles spektaklu w reżyserii Natalii Korczakowskiej, z udziałem m.in. aktorów STUDIO na podstawie twórczości patrona teatru, Stanisława Ignacego Witkiewicza. Amerykańska premiera spektaklu odbędzie się 11 listopada 2018 w teatrze REDCAT w Los Angeles, polska - w warszawskim STUDIO w grudniu 2018 roku.

W CalArts reżyserował również związany od kilku lat z teatrem STUDIO Radek Rychcik, który wystawił w Los Angeles spektakl na motywach Pamiętnika z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego.

California Institute of the Arts (CalArts) jest uczelnią wyższą powszechnie uznawaną za przełomową w kształceniu profesjonalnych artystów. To szkoła, która jak żadna inna potrafi rozbudzić w swoich uczniach potencjał twórczy, dzięki czemu od ponad półwiecza jej absolwenci mają ogromny wpływ na zmiany zachodzące w kulturze. Uczelnia założona przez Walta Disneya oferuje kompleksowy program kształcenia akademickiego w obrębie sztuk wizualnych, performatywnych, medialnych i literackich realizowany w ramach sześciu wydziałów. O przyjęciu na studia decydują przede wszystkim zasługi artystyczne oraz potencjał twórczy.

Projekt realizowany we współpracy z Instytutem Adama Mickiewicza.

CYKLE / WYDARZENIA SPECJALNE

SCENA TAŃCA STUDIO
Studio we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca kontynuuje cykl regularnych prezentacji najciekawszych spektakli tanecznych z całej Polski. Cyklicznie przez kilka dni Studio będzie przestrzenią dedykowaną wyłącznie wydarzeniom tanecznym – w programie znajdują się wydarzenia pokazujące różnorodność form i stylów tańca współczesnego.

THE MET: LIVE IN HD — SEZON 2017-18
Największe gwiazdy opery po raz kolejny na żywo z Nowego Jorku. Spośród 220 przedstawień w tym sezonie słynna The Metropolitan Opera wybrała dziesięć, które zamierza transmitować na żywo w 71 krajach. Dwunasty już sezon cieszącego się na całym świecie wielką popularnością cyklu „The Metropolitan Opera: Live in HD” rozpocznie się 7 października transmisją nowej inscenizacji „Normy” Vincenza Belliniego z Sondrą Radvanovsky w roli tytułowej.

PLAC DEFILAD
W planach piąty sezon projektu Plac Defilad. Darmowe wydarzenia w samym sercu miasta. Kiedy chcesz, jak chcesz, z kim chcesz, ale na pewno na dobrym poziomie. Koncerty, filmy, spektakle, tańce, wystawy i tyle miejsca do spędzania czasu razem, ile tylko potrzebujesz. Z Placu patrzymy na świat z zachwytem
i uwagą, z szacunkiem i życzliwością do drugiego człowieka. Plac jest dla wszystkich, bez względu na poglądy, wyznanie i pochodzenie. Przyjdź, sprawdź, zostań, bądź u siebie. #wszyscynaplac

EDUKACJA w STUDIO
Pojęcie teatru nie musi ograniczać się do oglądania spektakli, a umiejętności wykorzystywane przy powstawaniu przedstawień mogą okazać się przydatne w codziennym życiu. Przez aktywne włączanie widzów w działania pedagogiczno-teatralne chcemy rozwijać ich wrażliwość oraz wyposażać w nowe narzędzia odbioru dzieła teatralnego. Chcemy, aby STUDIO było nie tylko przestrzenią oglądania spektakli, ale również miejscem aktywnego doświadczania teatru.
Trzonem programu działu edukacji w sezonie 2017/2018 są cztery stałe filary:
WOKÓŁ PREMIERY, STUDIO Z KLASĄ, STUDIO DOSTĘPNE oraz PORTRET KOBIECY.

WOKÓŁ PREMIERY
Premiera to zawsze nowe życie w teatrze. Pragniemy, za pomocą różnego rodzaju warsztatów i spotkań, poszerzać konteksty spektakli, rozwijać podjęte w nich wątki i przekazywać uczestnikom konkretne umiejętności powiązane z tematyką przedstawień.

STUDIO Z KLASĄ
Dzieci i młodzież odnajdą w STUDIO coś dla siebie! Zabawa teatralnymi narzędziami i formami to szansa na zdobycie nowych umiejętności, poszerzenie wiedzy, rozbudzenie wyobraźni, wzbogacenie doświadczeń, jak również twórczą integrację grupy. Chcemy podzielić się z młodymi ludźmi teatralnymi pasjami, zainteresować ich teatrem, a przy tym wspaniale się bawić. Zapraszamy na warsztaty (Robimy teatr) oraz spacery teatralne dla grup (Lekcja teatralna – teatr od kulis). #studiozklasą

STUDIO DOSTĘPNE
STUDIO nie pomija nikogo. Umożliwiamy odbiór spektakli także osobom z dysfunkcjami wzroku i słuchu. Kontynuujemy pokazy z audiodeskrypcją wzbogacając je o dodatkowe działania wokół przedstawień: warsztaty sensoryczne, spotkania z twórcami czy dyskusje po spektaklach. #studiodostępne #kulturadostępna #teatrbezbarier

Teatr 21 Członkami zespołu są uczniowie oraz absolwenci szkoły „Dać Szansę”, osoby z zespołem Downa i autyzmem. Początkowo grupa pracowała nad nietypowymi szkolnymi przedstawieniami jasełkowymi, z czasem zaczęła realizować spektakle autorskie. Większość powstało na bazie własnych, wypracowanych w czasie prób, scenariuszy. W ramach trzyletniego projektu „2017.T21.2019” Teatru 21 będzie regularnie prezentować swoje produkcje na scenach STUDIO.

Opera dla głuchych Dwuletni cykl wydarzeń artystycznych, których głównym przedmiotem będzie historia oraz współczesna kultura społeczności osób głuchych. 20 wydarzeń skierowanych do osób głuchych oraz słyszących. Kameralne spektakle teatralne (i próby otwarte), pokazy filmowe, autorskie prezentacje poezji migowej, pantomimy oraz współczesnych technik choreograficznych i wiele innych. Zwieńczeniem pierwszego sezonu będzie nowa "opera dla głuchych" - interdyscyplinarny utwór, łączący elementy koncertu muzyki noise, instalacji audiowizualnej, spektaklu postdramatycznego, spektaklu tańca nowoczesnego, pantomimy i poezji migowej.

GALERIA STUDIO
PLAN WYSTAW

5 – 30 września 2017
Błażej Pindor: Stan Fugi

8 października – 19 listopada 2017
Muzeum Stuki Nowoczesnej „Warszawa w budowie”

18 grudnia 2017 – 24 lutego 2018
Grupa Budapeszt (Igor Krenz, Daniel Muzyczuk, Michał Libera)

5 marca – 5 maja 2018
Ewa Zarzycka i performerzy

14 maja – 15 lipca 2018
Daniel Buren, Henryk Stażewski, Edward Krasiński