Tak jak koleżanki po fachu, Milos stara się być dla swych młodych bohaterów zarówno wyluzowaną kumpelą, jak i surową starszą siostrą. W opowieści o ekscesach współczesnych serbskich nastolatków reżyserka łączy płytki feminizm na poziomie kolorowych gazet i efekciarstwo rodem z muzycznego teledysku. Portretowani przez Milos bohaterowie interesują ją tylko o tyle, o ile mogą dostarczyć materiału do kolejnych scen seksu i przemocy. Pod kusym płaszczykiem krytyki społecznej w „Klipie” skrywa się wyłącznie prymitywna chęć szokowania odbiorcy. Serbski film nie wykorzystuje szansy, by przedstawić widzom złożony obraz życia młodych ludzi w dotkniętych wojenną traumą krajach byłej Jugosławii.
Znacznie bardziej wartościowe pod tym względem wciąż pozostają filmy Bośniaczki Jasmili Žbanić. Na szczególną uwagę zasługuje jej debiutancka „Grbavica”. W nagrodzonym Złotym Niedźwiedziem w Berlinie filmie reżyserka przyglądała się upiorom rodzinnej przeszłości, które nawiedzały niczego nieświadomą, nastoletnią dziewczynę. Problemy o podobnym ciężarze z pewnością dałoby się odnaleźć także w otoczeniu dzieciaków z „Klipu”. Niestety, zamiast z empatią pochylić się nad bohaterami, Milos wolała po prostu pójść z nimi na imprezę.
Klip | Serbia 2012 | reżyseria: Maja Milos | dystrybucja: Tongariro Releasing | czas: 100 min | Recenzja: Piotr Czerkawski | Ocena: 3 / 6
