Polskie Archiwum Filmów Domowych ma powstać w wyniku gromadzenia i digitalizacji filmów prywatnych, domowych, tworzonych w powojennej Polsce w kontekście życia codziennego, głównie na taśmach 8 i 16 mm.
Celem archiwum jest ocalenie istniejących, często zapomnianych taśm, a następnie udostępnienie ich na specjalnej platformie internetowej. Archiwum trafi do nowego budynku Muzeum Sztuki Nowoczesnej na placu Defilad - poinformowała PAP placówka muzealna. Inicjatorem projektu jest artysta i reżyser filmowy Maciej Drygas. „Domowe ósemki, superósemki, szesnastki. Pozbawione dźwięku. Nieme świadectwo naszych czasów. Unikalny zapis parterowej historii Polski. Wolny od publicystycznego kontekstu. Święta rodzinne, domowe uroczystości, wakacje, wycieczki, praca, pielgrzymki, pogrzeby, manifestacje, szkoła... Ale też zwyczajna rejestracja codzienności. Uchwycona często niewprawną amatorską ręką” – tak charakteryzuje istotę projektu jego autor.
Według Drygasa filmy domowe, rodzinne to źródłowy materiał. „Czysty i bezinteresowny. Nieostemplowany artystycznym stygmatem. Tworzony z myślą o najbliższych. Żeby przetrwała pamięć. Ta najmniejsza. Mikropamięć domowej historii”.
Autor projektu zachęca, żeby przejrzeć domowe zasoby filmów, nawet tych zapomnianych, odszukać je w szafach, szufladach, nawet na strychach i w piwnicach. „Jest to trudna do odtworzenia historia inteligentów i nieinteligentów. Rejestrowana w domach prześladowanych i prześladowców. Nasza wspólna. Ekumeniczna. Wspólna, ale pojedyncza. Radosna i przygnębiająca. Miejska i prowincjonalna. Kobieca i męska. Odległa i mniej odległa. Chciałbym znaleźć dla niej wspólny dom. Uratować od zapomnienia. Ósemki, Super ósemki, Szesnastki. Przegrać i opisać. Dla wszystkich…”.
Pierwsza publiczna odsłona Archiwum zaplanowana jest na grudzień 2020 roku. Polskie Archiwum Filmów Domowych to przedsięwzięcie realizowane od 2019 roku przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie we współpracy z Towarzystwem Przyjaciół MSN, Festiwalem Filmów Dokumentalnych Millennium Docs Against Gravity oraz Fixafilm.
Projekt, którego kuratorami są Katarzyna Karwańska i Łukasz Rondud, realizowany dzięki wsparciu programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Kultura Cyfrowa.
Maciej Drygas jest reżyserem filmowym i radiowym, producentem, scenarzystą, profesorem w Szkole Filmowej w Łodzi. Jest absolwentem wydziału reżyserii Instytutu Kinematografii w Moskwie (WGIK). Po ukończeniu studiów był asystentem Krzysztofa Zanussiego i Krzysztofa Kieślowskiego.
To laureat wielu międzynarodowych festiwali, m.in.: Prix Italia '92 za słuchowisko dokumentalne pt. „Testament”, Felix '91 za najlepszy dokumentalny film w Europie „Usłyszcie mój krzyk”, Grand Prix '95 na Międzynarodowym Festiwalu Twórczości Telewizyjnej w Monte Carlo za film dokumentalny „Stan nieważkości”.
Filmy i słuchowiska radiowe Macieja J. Drygasa emitowane były przez stacje telewizyjne i radiowe w Europie, Kanadzie, Brazylii, Australii, Japonii i Afryce.