W wieku 87 lat zmarł prof. Jacek Łukasiewicz - poeta, krytyk literacki i historyk literatury. Związany był z Uniwersytetem Wrocławskim, gdzie od 1974 roku do emerytury kierował Zakładem Literatury Polskiej XX wieku.

Informację o śmierci poety przekazało w niedzielę w mediach społecznościach Wydawnictwo J, z którym współpracował.

Jacek Łukasiewicz urodził się w 1934 roku we Lwowie. Studia polonistyczne ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim w 1955 roku.

W latach 1953-1956 pracował we Wrocławskim Tygodniku Katolickim, a w 1956 współpracował jako krytyk z wrocławskimi „Poglądami”, później ze „Współczesnością”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Twórczością”, „Więzią”, „Odrą” i innymi pismami.

W 1971 roku Łukasiewicz rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Polskiej UWr, gdzie w 1972 obronił doktorat, w 1981 roku habilitował się, a w 1991 roku otrzymał tytuł profesora. Od 1974 roku do emerytury kierował Zakładem Literatury Polskiej XX wieku. Zajmował się interpretacjami poezji XX wieku i współczesnej, a także socjologicznymi i politycznymi jej kontekstami.

Jako poeta debiutował w 1959 roku tomikiem wierszy „Moje i Twoje”. Wydał m.in. „Szmaciarzy i bohaterów” (1963), „Zagłobę w piekle” (1965), „Republikę mieszańców” (1974), „Oko poematu” (1991), „Wiersze w gazetach 1945-1949” (1992), „Rytm czyli powinność. Szkice o książkach i ludziach po roku 1981” (1993), „Mickiewicz” (1996), „Herbert” (2001), „Grochowiak i obrazy” (2002), „Wiersze Adama Mickiewicza” (2003), „Ruchome cele” (2003), „Jeden dzień w socrealizmie” (2006).

Za książkę „TR” o poezji Tadeusza Różewicza (2012) otrzymał nagrodę na Festiwalu Literackim Gdynia 2013.

Jest także laureatem Nagrody Literackiej PEN Clubu i Nagrody im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości krytycznej i eseistycznej oraz finalistą Nagrody Poetyckiej Orfeusz 2012 za tom „Stojąca na ruinie”.

W latach 2008-2015 przewodniczył jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”.