Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
/>
Za swój debiut uznawała zbiór „Wołanie do Yeti” z1957 r. Już tam można znaleźć wszystko, co będzie cechowało całą jej dojrzałą twórczość: zabawę słowem, ironiczny styl, zaskakujące puenty. Wpołączeniu zfundamentalnymi kwestiami, które porusza, daje to jedyną wswoim rodzaju mieszankę. Człowieka podsumowuje: „Prawie nikt/ ale wolność mu wgłowie, wszechwiedza ibyt/ poza niemądrym mięsem/ patrzcie go!” („Sto pociech”, 1962). Oprzemijaniu pisze: „mam ciało pojedyncze, nie przemienne wnic/ jestem jednorazowa aż do szpiku kości” („Próba”, „Wołanie do Yeti”, 1957). Niesamowita jest też jej refleksja wychodząca od rzeczy prozaicznych. „Aktóż to jest ten mały dzidziuś wkaftaniku?/ Toż to mały Adolfek, syn państwa Hitlerów!” zaczyna się „Pierwsza fotografia Hitlera” („Ludzie na moście”, 1986). „Umrzeć, tego nie robi się kotu/ Bo co ma począć kot/ w pustym mieszkaniu” –czytamy w„Kocie wpustym mieszkaniu” („Koniec ipoczątek”, 1993).
Wypominano jej, że –z pięćdziesięciorgiem innych twórców –w 1953 r. podpisała rezolucję wspierającą stalinowski proces kurii krakowskiej. 20 lat później jej nazwisko znalazło się jednak pod innym głosem środowiska – Listem 59 przeciwko zmianom konstytucji, które miały zacieśniać sojusz zZSRR.
Zobacz, kto jeszcze znalazł się na naszej liście:
