„Sonata jesienna” to sztuka autorstwa jednego z największych szwedzkich artystów, Ingmara Bergmana, reżysera filmowego i teatralnego, jednego z największych reżyserów w historii kina.
Charlotta światowej sławy pianistka, zostawiła rodzinę dla sztuki. Pogrążona w depresji po śmierci przyjaciela, na zaproszenie córki Ewy i jej męża, przyjeżdża do małego prowincjonalnego zboru protestanckiego w Norwegii. Na miejscu okazuje się, że Ewa wzięła pod dach dotkniętą tajemniczą chorobą siostrę Helenę, zamkniętą przed laty przez matkę w domu opieki. Między matką i córką dochodzi do bolesnej konfrontacji.
"Matka, egotyczna i autorytarna, wypełnia swoją obecnością dom córki, narusza jej kontemplacyjny tryb życia, kompulsywnie zagaduje ciszę. Córka, z początku podporządkowana matce – wybucha i bez żadnych zahamowań zalewa matkę swoim żalem. Pod jej powściągliwością kryje się morze nienawiści, poczucia krzywdy i niezagojonych ran z dzieciństwa i wczesnej młodości. Matka czuje się przyparta do ściany, przygnieciona zarzutami jednej córki, chorobą i cierpieniem drugiej, wreszcie zżerana przez poczucie winy, błaga o czułość, której nie otrzymuje. W Sonacie jesiennej Ingmar Bergman tworzy idealny horror psychologiczny i wrzuca bohaterów w potrzask bez wyjścia, z którego ucieczka – nawet ta dosłowna, na którą matka ostatecznie się decyduje, nie może dać ulgi, bo jest tylko ucieczką od samej siebie” – mówi Kuba Kowalski, reżyser spektaklu.
Autor: Ingmar Bergman
Przekład: Zygmunt Łanowski
Reżyseria: Kuba Kowalski
Scenografia i kostiumy: Arek Ślesiński
Muzyka: Radek Duda
Reżyseria światła: Damian Pawella
Obsada: Katarzyna Chmielewska, Aleksandra Justa (aktorka Teatru Narodowego), Weronika Nockowska, Wojciech Solarz