Prezentacja pierwszego tomu Rocznika Tatarskiego miała miejsce 16 maja 1932 roku w Wilnie - informuje kalendarz muzułmański, wydany z inicjatywy Muzułmańskiego Związku Religijnego w RP.
Redakcja pisma zawiązała się dwa lata wcześniej, pod kierownictwem Leona Najmana Mirzy Kryczyńskiego, jednego z wybitnych liderów przedwojennej społeczności tatarskiej.
Rocznik to czasopismo naukowe i literacko-społeczne, można tam znaleźć teksty naukowców z ośrodków akademickich w Polsce i zagranicą, poświęcone nie tylko historii czy kulturze, ale i teraźniejszości Tatarów w Polsce oraz szerzej - w Europie Środkowo-Wschodniej.
Do 1939 roku ukazały się jego trzy tomy. Reaktywowany w 1993 roku przez Związek Tatarów RP periodyk, zaczął być wydawany jako Rocznik Tatarów Polskich. W latach 1993-2006 ukazało się jedenaście numerów rocznika i dwa razy tyle suplementów. Wtedy jednak wydawanie czasopisma zawieszono, gdy nie znaleziono pieniędzy na kolejne publikacje.
Udało się je wznowić (jako drugą serię) w 2014 roku, dzięki dotacji którą otrzymał Muzułmański Związek Religijny w RP - najstarsza w kraju organizacja polskich wyznawców islamu, którymi są w większości polscy Tatarzy.
Jak powiedział PAP redaktor prowadzący wydawnictwa Musa Czachorowski, od tego czasu udało się wydać trzy kolejne edycje; trwa przygotowanie tegorocznej. Podkreślił, że pismo przygotowywane jest z inicjatywy tatarskiej, ale skierowane do wszystkich osób zainteresowanych historią i współczesnością Tatarów.
Ilu jest obecnie Tatarów w Polsce, dokładnie nie wiadomo. W środowisku tej mniejszości działa Muzułmański Związek Religijny w RP oraz Związek Tatarów Polskich. Ten pierwszy liczbę polskich muzułmanów, w większości właśnie pochodzenia tatarskiego, szacuje na ok. 5 tys. osób. W ostatnim spisie powszechnym pochodzenie tatarskie zadeklarowało niespełna 2 tys. osób.
Rocznik Tatarów Polskich to nie jedyne wydawnictwo tej społeczności. Ukazuje się także kwartalnik "Przegląd Tatarski" oraz "Życie Tatarskie".