Zebrane w 170-stronicowym albumie teksty są aneksem do najgłośniejszej ekspozycji poświęconej odkrywanej od kilku lat na nowo sztuce użytkowej z epoki Gomułki. Forpocztą zjawiska, które wybuchło na fali październikowej odwilży, były prace teoretyków polskiej awangardy z pierwszej połowy lat 30. Impuls do działania stanowił zaś nie tylko liberalny kurs w polityce kulturalnej władz, ale także globalne trendy. W designie pojawiły się formy o miękkich konturach przypominające świat oglądany pod mikroskopem. Inspiracjami dla projektantów stały się osiągnięcia techniki i nauki oraz sztuka abstrakcyjna i sztuka prymitywna z Azji i Afryki, które znalazły swoje odzwierciedlenie w dekoracjach ceramiki, deseniach tkanin, architekturze wnętrz. Nowe technologie i materiały syntetyczne dawały projektantom nieosiągalne wcześniej możliwości kształtowania przedmiotu.
Z mas plastycznych i konglomeratów można było wytwarzać meble o wyrafinowanych formach i kształtach. Ponieważ syntetyki były deficytowe, nasi projektanci stosowali zamienniki. Autorzy omawiają wiele aspektów – od ceramiki z Ćmielowa, architektury dworców PKP, po aranżację warszawskich kawiarni oraz projekty aut, skuterów i aparatów telefonicznych – designu tamtych lat. To nie tylko eseistyczne post scriptum do wystawy, lecz także barwna opowieść o życiu codziennym w tamtej epoce.
WIZJE NOWOCZESNOŚCI. LATA 50. I 60. | Muzeum Narodowe w Warszawie 2012