Subskrybuj nas na Youtube
Sztuka opowiada nie tylko biografię Goldy Meir, jej drogę z Milwaukee do stanowiska premiera Izraela, ale przybliża jedną z najbardziej fascynujących karier XX wieku. Przede wszystkim zaś jest opowieścią o emancypacji kobiety, która postanowiła sprzeciwić się światu mężczyzn. Gołda Meir mówi swój monolog z perspektywy całego życia, ale zanurzając się w przeszłość raz po raz wpada w sam środek historii, również tej pisanej wielką literą, i ponownie rządzi światem.
W życiu Meir były dwa balkony. Z pierwszego, w mieszkaniu poza Tel Awiwem patrzyła na Morze Śródziemne i statki z tysiącami żydowskich uciekinierów przybywającymi do nowego państwa Izrael. Z drugiego obserwowała budowę reaktora atomowego w Dimonie.
W 2003 roku sztukę wystawiono na off-Broadwayu, a Goldę zagrała Tovah Feldshuh. Produkcja okazała się tak wielkim sukcesem, że przeniesiono ją na Broadway, gdzie Feldshuh zagrała „Balkon Goldy” ponad 500 razy, co czyni ten tytuł najdłużej granym monodramem w historii Broadwayu. Za tę rolę była nominowana do nagrody Tony a także otrzymała Drama Desk Award. Sztuka była nominowana do Drama League Award w kategorii „najlepsza sztuka” a Elie Wiesel, laureat pokojowej nagrody Nobla zachęcał: - Każdy powinien zobaczyć „Balkon Goldy”.
William Gibson „Balkon Goldy”
Monodram
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marta Miłoszewska
Obsada: Ernestyna Winnicka
Twórcy:
Marta Miłoszewska - reżyserka, wykładowczyni akademicka i działaczka społeczna. Specjalizuje się w adaptacjach literatury. Adaptowanie prozy było także tematem jej pracy doktorskiej oraz wydanego na jej podstawie podręcznika dramaturgicznego „Adaptacja. Skrzynka z narzędziami”. Jest współzałożycielką Grupy Artystycznej Teraz Poliż, wielokrotnie nagradzanego jedynego profesjonalnego teatru kobiecego w Polsce. W Akademii Teatralnej w Warszawie prowadzi seminarium reżyserskie oraz zajęcia poświęcone heurystyce
i adaptacji. W latach 2016–2018 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Reżyserii AT. Jest członkinią-założycielką oraz sekretarzem Związku Zawodowego Gildii Polskich Reżyserek
i Reżyserów Teatralnych. Wyreżyserowała m.in. monodram Ewy Kasprzyk wg felietonów Pedro Almodóvara „Patty Diphusa” (Le Madame, TR Warszawa, Teatr Polonia), monodram Marcina Kwaśnego „Rozkwaś Polaka” Wojciecha Miłoszewskiego (Teatr Praski), „Bliżej” Patricka Marbera i „Utraconą cześć Katarzyny Blum” Heinricha Bölla (Teatr im. Jaracza
w Olsztynie), „Dulscy z o.o.” wg Gabrieli Zapolskiej i „Dżumę” Alberta Camusa (Teatr Polski w Warszawie), „Liminalna. Jestem snem, którego nie wolno mi śnić” (Grupa Artystyczna Teatr Poliż). W Teatrze Telewizji wyreżyserowała „Trash Story” Magdaleny Fertacz.
Ernestyna Winnicka – aktorka. Pracowała w Teatrze Polskim w Szczecinie (1976-1977), Teatrze Dramatycznym im. Szaniawskiego w Płocku, Teatrze Narodowym w Warszawie (1978-1983) oraz Teatrze Ochoty (1983-1993). Od 1993 roku w zespole Teatru Żydowskiego. Zagrała wiele ról w spektaklach reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza. Wielokrotnie grała w przedstawieniach Jana Machulskiego, m.in. w „Balladynie”, „Hamlecie”, „Wszystko w ogrodzie” oraz w „Zbrodni i karze”. Można ją zobaczyć w kilku filmach, m.in. w „Nie było słońca tej wiosny”, „Austerii”, „Trędowatej” oraz „I skrzypce przestały grać”.
Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich, Centrum Kultury Jidysz, ul. Senatorska 35, 00-099 Warszawa