Na całe szczęście dla młodziutkiej Marii Kazimiery d’Arquien najjaśniejszy pan upatruje sobie inną z dwórek królowej, nadobną Annę, na którą rychło sprowadza hańbę. Marysieńka, ciesząca się szczególnymi względami i sympatią gorzkniejącej królowej Ludwiki Marii Gonzagi, obserwuje i szybko wyciąga dla siebie wnioski – świat, w którym żyje, niewiele może zaoferować kobiecie; bez wpływowego mężczyzny u boku niewiasta nie znaczy niestety nic. Ludwika Maria nie zwleka z poszukiwaniem odpowiedniej partii dla nastoletniej dwórki. Niby gdzieś w tle pałęta się niejaki chorąży Sobieski, niby mizdrzy się i czerwieni jak sztubak na widok powabnej Marii Kazimiery, ale królowa ma inne plany wobec podopiecznej. Aranżuje jej małżeństwo z księciem Janem Sobiepanem Zamoyskim, który choć ma pieniądze i wpływy, mówiąc delikatnie, nieszczególnie przypada do gustu młodej małżonce.
Tymczasem młody Sobieski znów pojawia się na horyzoncie. Każdy, kto czytał listy króla do Marysieńki, wie, że uczucie Jana było ogniste i namiętne. Niestety temperatura miłosnych uniesień kochanków w książce Kornelii Stepan jest bliska zera. Sobieski przypomina Skrzetuskiego – wzdycha, tęskni i honorowo trzyma się na dystans. Poza wzmianką, że natura hojnie wyposażyła przyszłego króla, co każe wierzyć, że romans Marii i Sobieskiego został przed ślubem skonsumowany, erotycznych smaczków jest tu jak na lekarstwo. Mimo wysiłków powieściowe postaci wypadają płasko. Szwankuje też język narracji. Marysieńka co i rusz zaczyna zdania od „dobry Boże” i „Bóg jeden wie”. Z początku rozumiemy bogobojność dzierlatki, z czasem wobec braku retorycznych urozmaiceń czujemy zniecierpliwienie. Malwina
Świat królowej Marysieńki | Kornelia Stepan | W.A.B. 2013 | Recenzja: Malwina Wapińska | Ocena: 3 / 6