Subskrybuj nas na Youtube
"Myślę, że mój Razumow jest przede wszystkim człowiekiem wolnym, ale zostaje wplątany w spisek. I mimo że to jest człowiek niezaangażowany politycznie i że stara się iść własną drogą - okoliczności, otoczenie polityczne sprawiają, że to okazuje się niemożliwe" - powiedział PAP Mateusz Rusin, kreujący główną postać w "Spiskowcach".
"Głównym momentem jego życia jest wydanie przyjaciela, który zabił ministra policji. A potem powolna droga do przyznania się do tego. To człowiek, który jest skonstruowany jako silna jednostka, ale nacisk sił policyjnych i politycznych sprawia, że ulega" - dodał aktor.
Spektakl z udziałem ponad 30 osób zrealizowano na podstawie słynnej powieści Josepha Conrada Korzeniowskiego z 1911 r. pt. "W oczach Zachodu" w przekładzie Wita Tarnawskiego. Autor scenariusza telewizyjnego i reżyser przedstawienia wykorzystał adaptację Michała Komara i Zygmunta Hubnera.
"Wpisujemy się tym spektaklem, i ja się w pełni wpisuję, w europejskie, jubileuszowe obchody poświęcone Józefowi Conradowi Korzeniowskiemu" - zapowiedział reżyser przedstawienia Jan Englert.
Jak podano na stronie Teatru Telewizji, "Spiskowcy" to ważny utwór o tematyce rewolucyjnej i politycznej. Jego bohaterem jest Kirył Razumow, student uniwersytetu w Petersburgu, który wydaje carskiej policji swojego kolegę Wiktora Haldina. Haldin dokonał zamachu na ministra policji. Wskutek donosu Razumowa - zamachowiec jest aresztowany, poddany torturom i w krótkim czasie zostaje stracony.
"Następstwa tych wydarzeń są ostrzeżeniem nie tylko przed wszechwładzą tajnej policji, na której wznosi się, aprobowana przez elity, rosyjska autokracja, ale też przed zwolennikami rewolucji, którzy buntują się wobec tego porządku, odpowiadając terrorem" - napisano na stronie internetowej Teatru Telewizji.
"Spektakl, będący wnikliwą analizą terroryzmu inspirowanego przez rosyjskich emigrantów, przygotowujących swoją rewolucję, stwarza możliwość wieloznacznej interpretacji i odniesienia jej do czasów, w których żyjemy. Scenariusz wyraźnie akcentuje pogardę Rosjan wobec Zachodu. Gnębieni przez system pogardzali zdobyczami demokracji, którą - ich zdaniem - rządził pieniądz, podkreślając wyższość Rosjan wobec Europejczyków" - czytamy w nadesłanych PAP materiałach.
Scenografię zaprojektował Arkadiusz Kośmider, a kostiumy - Dorota Roqueplo. Autorem zdjęć jest Piotr Wojtowicz.
Obsada: Mateusz Rusin (Razumow), Józef Pawłowski (Haldin), Agata Kulesza (Sofia Antonowna), Beata Ścibakówna (Madame de Starr), Patrycja Soliman (Tekla), Michalina Łabacz (Natalia Haldin), Wojciech Malajkat (Piotr Iwanowicz), Mariusz Bonaszewski (Nikita, zwany Necator), Jan Frycz (Profesor), Daniel Olbrychski (Generał), Cezary Kosiński (Mikulin), Karol Pocheć (Laspara), Krzysztof Wakuliński (Książę), Grzegorz Kwiecień (Urzędnik), Jakub Gawlik (Student), Arkadiusz Janiczek (Szynkarz), Jarosław Gajewski (Okulista), Kacper Matula (lokaj Księcia), Ryszard Janikowski (Ziemianicz), Karol Dziuba (Spiskowiec I), Mateusz Kmiecik (Spiskowiec II), Hubert Paszkiewicz (Spiskowiec III).
Jan Aleksander Englert (ur. 11 maja 1943 r. w Warszawie) jest polskim aktorem teatralnym i filmowym, reżyserem, profesorem i byłym rektorem Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie. Od 2003 r. piastuje stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Narodowego w Warszawie. Jest absolwentem warszawskiej PWST (1964). Był aktorem warszawskich teatrów - Polskiego (1964–69, 1981–94), Współczesnego (1969–81). W 1997 r. wszedł do zespołu Teatru Narodowego. Od wielu lat pracuje jako wykładowca warszawskiej Akademii Teatralnej (dawniej PWST), gdzie pełnił funkcję dziekana Wydziału Aktorskiego (1981–87) i dwukrotnie rektora (1987–93 i 1996–2002). Zagrał kilkadziesiąt ról teatralnych, filmowych i telewizyjnych.
W Teatrze Telewizji wyreżyserował, m.in. "Irydiona" Krasińskiego (1982); "Hamleta" (1985) i "Juliusza Cezara" (2005) Shakespeare'a; "Czajkę" (1986) i "Iwanowa" (1996) Czechowa, "Miesiąc na wsi" Turgieniewa (1993); "Kordiana" (1994) Słowackiego; "Mirandolinę" Goldoniego (1996); "Dziady" Mickiewicza (1997); "Adwokata i róże" Szaniawskiego (2004), "Nikt mnie nie zna" (2013), "Męża i żonę" (2015) i "Śluby panieńskie" Fredry (2017).
Jest laureatem szeregu najwyższych odznaczeń i nagród artystycznych, m.in. w 2006 r. Nagrody Specjalnej Honorowej Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry".